انتقال موثر پیام ایران با گزینه موشکی/ سپاه زرادخانه خود را به رخ کشید

به گزارش « نسیم آنلاین »، فارس نوشت: اندیشکده «واشنگتن» در تحلیلی پیرامون شلیک موشک‌های «ذوالفقار» ایران به مواضع داعش در دیرالزور سوریه نوشت: ایران در دهه نود میلادی نیز با موشک‌های «اسکاد» مواضع مجاهدین (گروهک منافقین) در خاک عراق را هدف گرفت اما در جدیدترین مورد این کشور یکی از موشک‌های بومی پیشرفته‌تر خود را در شرایط عملیات واقعی آزمایش کرد.

این رسانه سپس به تحلیل ارزیابی منابع صهیونیستی از قدرت هدف‌گیری موشک‌های شلیک شده ذوالفقار پرداخت و نوشت: حتی اگر یک یا دو موشک ایران نیز به 50 تا 150 متری اهداف اصابت کرده باشند این امر بعد از پرواز از فاصله 600 کیلومتری را می‌توان موفقیتی برشمرد.

اندیشکده واشنگتن سپس با بررسی موشک ذوالفقار نوشت: این موشک 9 متری نمونه پیشرفته‌تر از «فاتح -110» است. ذوالفقار نیز به سامانه هدایت شونده فاتح یا نسخه کمی بهبود یافته تر از آن مجهز و بردش نیز از فاتح بیشتر است . این موشک را می‌توان به سر جنگی خوشه‌ای نیز مجهز کرد که البته ایران در شلیک به مواضع داعش از آن‌ها استفاده نکرد.

در بخش دیگر این تحلیل آمده است: ایران با انتخاب گزینه حمله موشکی از گزینه با خطرپذیری کمتر استفاده کرده که از نظر ارسال پیام نیز موثرتر به نظر می‌رسد. این حمله فرصتی را نیز برای سپاه ایران فراهم آورد تا زرادخانه موشکی خود را به رخ بکشد.

در حالی‌که ایران می‌توانست از موشک‌های دیگر چون «شهاب-3» یا «قدر» بهره گیرد اما شاید آن ها در قیاس با ذوالفقار دقت هدف‌گیری کمتری داشته و یا موجب خسارت‌هایی بر غیرنظامیان می شدند، اما این بدین مفهوم نیست که در رویارویی‌های آینده ایران از این موشک‌ها استفاده نخواهد کرد.

ایران حتی قادر بود با نیروهای ویژه سپاه یا جنگنده‌های «اف-4» مواضع داعش را بمباران کند ،به طوری‌که این جنگنده‌ها در 12 ژانویه 2015 مواضع تروریست‌های داعش را در شمال عراق بمباران کردند. اما در حالی‌که پرواز فانتوم‌ها می توانستند حمله‌ای با مهمات کشنده‌تر و دقیق‌تر باشند، اما در روشنایی روز خطر بالای احتمال رویارویی با جنگنده‌های ائتلاف امریکا را به همراه داشت.

در خاتمه این مطلب آمده است: حملات اخیر موشکی ایران علیه مواضع داعش به وضوح علامت افزایش توان بازدارندگی ایران و نیز موفقیت در رسیدن به نتایج تلافی جویانه است.این حمله موشکی نشان می‌دهد که ایران در مسیر تلاش جدی در زمینه کنترل کیفیت و قابلیت اطمینان در برنامه موشکی خود است. در حالی که این ماجرا می‌تواند ایرانی‌ها را ترغیب به بازنگری در ساخت و رویکردهای کنترل کیفیت موشکی نماید و آن‌ها پروژه‌های خود را به تاخیر بیاندازد، اما این کشور شاید در پی یافتن راه حل‌هایی برای کمبود فن‌آوری خارجی در ساخت جنگ افزار برآید.