اخبار آرشیوی

عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در گفتگو با «نسیم» افزود: - کیفیت بعثت در تاریخ اسلام مورد بحث قرار گرفته است؛ معنای بعثت بدین صورت است یک کسی را که از قبل کاملا آموزش داده‌اند و آگاه کردند در یک زمان معین، کار را شروع به انجام دادن می کند. - بعثت به معنای آماده کردن برای انجام کار و سپس برانگیختن است. و این معنای رایج از بعثت اشتباه است که بدون اطلاع قبلی، به صورت یکدفعه و ناگهانی از شخصی درخواست شود تا عملی را انجام دهد. برداشت معنای اشتباه از بعثت پیامبر سبب شد تا بعدها شبهات بسیاری پیرامون بعثت شکل بگیرد که از شخصیت رسول اکرم تلقی فردی ترسو و ناآگاه را داشته باشند. - صحیح بخاری سرآغاز وحی پیامبر(ص) را این چنین توصیف می کند که جبرئیل به پیامبر اکرم(ص) گفته است بخوان پیامبر در جواب فرموده نمی توانم؛ جبرئیل پیامبر را به آغوش گرفته و او را فشار داده است و دوباره از او درخواست کرده است که بخواند و پیامبر دوباره قادر به خواندن نبوده است در مرحله سوم جبرئیل آنقدر پیامبر را فشار داده است که ایشان احساس خفگی کرده است و سپس توانسته آیه اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذی خَلَق‏ را قرائت کند. پس از آن پیامبر دچار ترس و وحشت شده است و حتی در تاریخ طبری آمده است که پیامبر فکر کرده دیوانه شده است نعوذبالله. - سپس به خانه نزد خدیجه آمده و ایشان را لرز فرا گرفته است و واقعه پیش آمده را برای همسر خویش حضرت خدیجه تعریف کرده است؛ خدیجه نیز ماجرای پیش آمده را برای پسر عموی خود ورقه نوفل تعریف می کند و ورقه به رسول اکرم بشارت می دهد که تو پیامبر شدی. - "جریان بعثت با همچنین روایتی مورد تأیید اهل بیت(ع) نیست" و بستر ساز به وجود آمدن بسیاری از شبهات از زبان افرادی چون عبدالکریم سروش شده است. "این روایات تاریخی نوعی تهمت زدن به رسول اکرم(ص) است". - آنچه مورد تأیید ما است خطبه قاصعه در نهج البلاغه است که امیرالمؤمنین (ع) شب بعثت را توصیف می‌کند. امام علی (ع) می‌فرماید «من در شب بعثت در کنار پیامبر بودم و تمام صحنه ها را شاهد بودم. نور وحى و رسالت را مى‏دیدم، و بوى نبوت را استشمام مى‏کردم. به هنگام نزول وحى بر ایشان- صلّى اللّه علیه و آله- صداى ناله شیطان را شنیدم، عرضه داشتم: یا رسول اللّه، این صداى ناله چیست؟ فرمود: این ناله شیطان است که وى را از پرستش شدن یأس و نا امیدى دست داده، تو آنچه را مى‏شنوم مى‏شنوى، و آنچه را مى‏بینم مى‏بینى، جز اینکه پیامبر نیستى، ولى وزیر من و بر طریق خیر هستى.» - بعد از آنکه دوران شیرخوارگی پیامبر به اتمام می رسد خداوند متعال بزرگترین فرشته‌اش را بر بالای سر پیامبر قرار می دهد تا به او مکارم اخلاق را بیاموزد؛ رسول اکرم(ص) تحت اشراف معلمین خاص خدای متعال بوده است و از آن زمان برای نبوت و پیامبری آماده می شده است. همچنین پیامبر اکرم(ص) هر وقت به غار حرا می رفتند تمام بوته ها و نخل ها به حضرت سلام می کردند و پیامبر را رسول خدا می نامیدند پس چگونه ممکن است که پیامبر به مقام نبوت برسد و خود ایشان متوجه نباشند و ورقه نوفل ایشان را متوجه آغاز بعثت بکند؟ - قبل از بعثت نیز یهودیان و مسیحیان نیز منتظر آمدن پیامبری از سوی خدا بودند و از این موضوع خبر داشتند چگونه می شود که خود پیامبر از این موضوع بی اطلاع باشد؟ - علت وجود و رواج این برداشت های ناروا و نادرست را باید در سوء استفاده ای که دیگران از این امر می کنند دانست؛ افرادی که می خواهند به ناحق بر جایگاه خلافت رسول الله بعد از ایشان تکیه زنند چون نمی توانند مقام خود را در حد وصایت و جانشینی پیامبر قرار دهند تلاش می‌کنند که شأن و مقام پیامبر را تنزل دهند. - ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه از امام علی (ع) نقل می کند که «من از سه سالگی صدای فرشتگان را می شنیدم» و لذا پیامبر و علی(ع) آشنا به مسائل بودند و با کمال آرامش مسئله بعثت برای ایشان رخ داد. - شاید برای تقریب به ذهن بتوان از این مثال استفاده کرد که هنگامی که می خواهند افرادی را برای مسابقه دو آماده کنند از قبل به آنها آموزش داده اند و در پیست مخصوص آماده شده اند و در روز مسابقه با سوت اول نیم خیز می شوند و با سوت دوم شروع به دویدن می کنند؛ همه اینها حاکی از آماده شدن و آمادگی دارد این مسائل که در کتب تاریخی راه پیدا کرده است و پیامبر را در زمان بعثت به ترس، وحشت و بی اطلاعی توصیف کرده اند اشتباه است.