اخبار آرشیوی

به گزارش «نسیم»، فریندخت زاهدی گفت: - تبادل تجربه‌های نمایشنامه نویسی در دوران حاضر و استعدادیابی جوانان نمایشنامه نویس و تشویق جوانان برای نوشتن نمایشنامه برای صحنه‌ها باید مهم ترین هدف برگزاری اولین "جشنواره ملی نمایشنامه‌نویسی" باشد. - در زمانی که در مورد رادی و آثارش صحبت می‌کنیم به این مهم می‌رسم که چرا ادبیات نمایشی ما در ایران طبقه بندی نشده و آیا درکی از آثار رئالیسم در ۱۰۰ سال اخیر ایران وجود دارد یا خیر؟ - بنیاد ادبیات نمایشی ایران اگر به درستی عمل کند و موقتی نباشد می‌تواند اقدام بسیار مثبتی و حرکتی درست برای ادبیات این حوزه باشد. امیدوارم این بنیاد به طور جدی پژوهش، نقد و تحلیل را دنبال کند و نمایشنامه نویسی را به عنوان یک قالب ادبی رسمی و مستقل معرفی کند. - طبق تحقیقاتی که انجام داده‌ام در هیچ کتابی مشاهده نکردم که از هنر نمایشنامه‌نویسی به عنوان هنری مستقل یاد شود. در واقع آنچه که در کتاب‌ها به سراغش می رویم اطلاعات جسته گریخته ای است که اندیشه عمیق و جامعی در آنها وجود ندارد. - می توان گفت پژوهشگران و بزرگان ما در این زمینه کم کاری کردند و اسمی از نمایشنامه نویسان به میان نیاوردند و اگر هم به آنها اشاره‌ای شده تنها در ارتباط با جریان‌های ادبی بوده است. بنیاد ادبیات نمایشی باید با حمایت آثار نمایشنامه نویسان خوب به این عرصه قالبی رسمی و مستقل دهد. - برای اینکه بنیاد و جشنواره ملی نمایشنامه نویسی واقعا پایدار باشند باید دبیرخانه دایمی این جشنواره ثبت شود و ردیف بودجه برای این بنیاد تعریف شود تا بنیاد ثبات داشته باشد. - آثار این عرصه در ۱۰۰ سال اخیر طبقه بندی نشده‌ و به درستی مورد بررسی قرار نگرفته است. باید دانشجویان و محققان را به این امر سوق داد. - بنیاد ادبیات نمایشی باید در جهت حمایت مالی از نمایشنامه نویسان گام بردارد تا نویسندگان بتوانند بدون دغدغه مالی آثار خود را ارایه کنند. باید محققین این حوزه را استخدام کرد تا آثار صد سال اخیر را طبقه بندی کنند و سامانی به این فعالیت ها بدهند.