اول فرهنگ را قربانی کردند بعد وزیرش را!

گروه فرهنگی « نسیم آنلاین »، محمدمهدی شیخ صراف- از همان اول معلوم بود علی جنتی مرد اصلی این سمت نبوده و نیست. اما سهم و سهام جریان ها در دولت اعتدال ارشاد را قسمت دیپلماتی کرده بود که سودای وزارت خارجه داشت اما هماورد ظریف الممالک برای این وزارت نشد. ناچار دیوار کوتاه فرهنگ نصیب مردی شد که زمانی سفیر ایران در کویت بود و زمانی دیگر استاندار خراسان که البته ماجرای شورش مردم مشهد را در کارنامه استانداری اش داشت و بعد از آن هم گوشه ای از وزارت کشور نصیبش شده بود.

علی جنتی از همان قسم مدیرانی بود که همیشه بیخ ریش جمهوری اسلامی هستند و هرگاه پست کم می آید می فرستندشان بالای سر فرهنگ و هنر تا...! اصولگراهای مجلس نهم هم به او رای اعتماد دادند. همانطور که زمانی دانشگاه آزاد را وقف کرده بودند، همان رقم که به زنگنه رای اعتماد دادند تا در پرونده کرسنت مغلوب شویم و همانطور که برجام بیست دقیقه را در کارنامه خود ثبت کردند!

اینطور بار دیگر فرهنگ، قربانی تقسیم قدرت شد. علی ماند و حوض بزرگ فرهنگ با حجم بزرگی از انتظار در قبال شوآف های رئیس جمهور و وعده های انتخاباتی. در تقابل با نهادهای بزرگی که در توازی با وزارت ارشاد او فرهنگ را مهندسی می کردند و می کنند. همان شد که سخنرانی های او حرفهای خودش نبود و دیکته دیگرانی را از رو می خواند که خوب نوشتن نمی دانستند. جنجال هایی که بعد از هر سخنرانی و اظهار نظر او در مقابل پرسش های زیرکانه خبرنگاران به وجود می آمد موجب شد آقای سخنگوی حقوقدان جای وزیر را بگیرد و گرفت اما او هم برای خودش گلزن تمام عیاری بود که بماند.

وزیر دل انگیز اما در اتخاذ یک شیوه هم قدم رئیس جمهورش بود؛ در هر جمعی باب میل آن جمع سخن می گفت حتی سخنانش اگر در تناقض آشکار با یکدیگر بودند. هر بار هم بحرانی بر سر فیلمی یا کنسرتی و جشنواره ای برایش به وجود آمد که معاونانش از آن عبورش دادند. سوال ها و کارت زردهای مجلس و بی تفاوتی و حتی رجزخوانی دولتی ها نسبت به آن هم بیشتر این گمانه را تقویت می کرد که همه به نوعی به دنبال رفتن وزیر کم خاصیت قصه ما بودند اما هیچ کس نمی خواست فشار افکار عمومی برای رفتن او را به دوش گیرد. آخرش هم همه چیز با یک استعفای نمایشی ختم شد.

حالا از دلایل پس پرده هم که بگویند آنچه رخ داده همین است که اول فرهنگ را قربانی کردند و حالا وزیرش را. تا ذبیح آرایش انتخاباتی آقایان باشد. تا بوده همین بوده و تا هست چنین است.