"استراتژی منطقه‌ای قاطعانه آمریکا" برای مواجهه با ایران هسته‌ای

به گزارش گروه بین الملل « نسیم آنلاین » به نقل از "اندیشکده بلفر" نوشت:

برای بیش از 3 سال اعضای گروه مطالعات ایران به صورت منظم و با نظارت موسسه واشنگتن در حوزه سیاست خاور نزدیک تشکیل جلسه می دهند تا در موضوع هسته ای ایران بحث و تبادل نظر کنند. در ماه ژوئن سال گذشته و در آستانه اتمام مذاکرات هسته ای، اعضای گروه بیانیه ای صادر کردند و دیدگاه خود را پیرامون جنبه های مختلف این مذاکرات و همینطور سیاست های خاورمیانه ای را ابراز کردند. و با وارد شدن به مرحله اجرایی شدن این توافق، اعضای این گروه به علاوه اعضای اندیشکده بالفر به این نتیجه رسیده اند که زمان آن فرا رسیده تا بیانیه مجددی را پیرامون سیاست گذاری آمریکایی صادر کنند. در بخشی از این بیانیه چنین آمده است:

رسیدن روز اجرایی برجام، مقطع مهمی از توافق هسته ای است. برخی از ما با توافق هسته ای موافق بودیم وبخی از ما مخالف آن بودیم وبرخی دیگر هیچ موضع گیری رسمی ای در این خصوص نداشت. اما به هرحال همه ما معتقدیم باید به سه نکته مهم در این خصوص تاکید کرد

اول: روز اجرای برجام، در واقع تائید آژانس بین المللی انرژی اتمی است که ایران به تعهدات عمده خود بر طبق برجام عمل کرده است و این کار تعلیق رژیم تحریم ها را در پی خواهد داشت. این اقدامات شامل کاهش تعداد سانتریفیوژهای نصب شده از 19.500 عدد به تعداد 6.104 عدد، بازطراحی رإکتور آب سنگین اراک و کاهش ذخیره اورانیوم غنی شده با درصد پایین ( 3.7 درصد)‌،کاهش اورانیوم بیش از ده تن به 300 کیلوگرم. به هرحال اشتباه است اگر اینطور استنباط کنیم که ایران حالا از الزامات این توافق رضایت دارد به علاوه اینکه برای آن گام هایی که در بالا ذکر شد، برجام یک مجموعه از تعهداتی را به ایران تحمیل می کند که تا سال ها در همان سطح باقی بماند. این الزامات شامل محدودیت های سخت در سطح غنی سازی و تحقیق ایرانیان بر روی تولید و توسعه سانتریفیوژها، خروج به هنگام سوخت مصرف شده از ایران،‌ و همینطور، ممنوعیت فعالیت ها که شامل سطح R&D می شود.

برای کسب اطمینان از عمل به تعهدات ایران تا انتهای زمان برجام ، ضروری است که ایالات متحده،‌همگام با هم پیمانان 1+5 همین حالا یک سطح بالایی از نظارت را پایه گذاری کنند. به ویژه بسیار مهم است که دولت اوباما سیستمی را برای اعمال شدید همه جنبه های برجام، راه اندازی کند که شامل اجرای کامل قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز می شود، زیرا اگر این کار به جانشین رئیس جمهور واگذار شود ممکن است ایرانی ها و شاید برخی از شرکای 1+5 دست به اعتراض بزنند. اعتراض به مواردی مانند برنامه سخت گیرانه جمع آوری اطلاعات،‌ بدون توجه به اینکه ممکن است ایران برخی از فعالیت های اطلاعاتی را به عنوان نقض برجام تلقی کند. این کار حتی می تواند شامل همکاری بین کاخ سفید و کنگره نیز برای توسعه تحریم های ایران بشود. کنگره باید نقش یک کمک، برای حصول اطمینان از وجود داشتن پاسخی مناسب برای هر نقضی در اجرای برجام را داشته باشد.

دوم: آژانس بین المللی انرژی اتمی باید تاکید کند که اجرای تعهدات ایران برای روز اجرا، لزوماً به این معنی نیست که رصد فعالیت های ایران و رژیم بازرسی ها بر اساس برجام منعطف تر خواهد شد. مفاد برجام درباره دسترسی آژانس به سایت هایی که سابقاّ ایران اجازه دسترسی به آن ها را نمی داد، به ویژه تنبیهاتی که ایران در صورت دسترسی ندادن با آن ها مواجه خواهد شد؛ باید شفاف سازی شود. ایران باید پروتکل الحاقی را تصویب کند. ایران باید به طور زمان بندی شذه، ویزاهای مربوط به هر بازرسی که آژانس مشخص می کند را تائید کند.

سوم: ب یانیه ماه ژوئن اگرچه دارای استراتژی هایی است که موارد هسته ای را از موضوعات دیگر از برنامه کار ایران وآمریکا جدا می کند، اما نیاز است که با "یک استراتژی منطقه ای قاطعانه تقویت" گردد در غیر این صورت، نتیجه کار از استاندارد دولت به عنوان یک توافق خوب، افت خواهد داشت . و در نهایت ما از دولت می خواهیم تا هر توافقی را با اقدامات بیشتر در منطقه با تحت نظر داشتن ایران و حمایت از دوستان قدیمی و متحدان،‌تقویت کنند.