دغدغه‌های روزمره انسان معاصر در اشعار عاشقانه

گروه فرهنگی « نسیم آنلاین »؛ فاضل نظری از شاعران جوانی است که می توان گفت در نمودار خطی سیر جریان شناسی شعر معاصر در منطقه ای ویژه قرار دارد.

شعر او از لحاظ ساختار بسیار به شاعران سبک اصفهانی (هندی) نزدیک است؛ نظری با هوشمندی خود و با استفاده از خلأ اطلاعاتی مخاطب نسبت به سبک هندی و ساختار آن توانست به نوعی این سبک را در مختصاتی به روزتر بازسازی کند به طوری که مخاطب احساس کرد با یک فضای جدید در شعر مواجه شده است؛بیت محور بودن غزل های فاضل نظری که از خصوصیات سبکی این نوع از سرایش است،مخاطب بی حوصله را با تک بیت های جذابی مواجه می کند که کاربرد بیشتری برای چنین مخاطبی دارد تا یک شعر بلند که از لحاظ محور عمودی منسجم است.

از دیگر زیرکی های نظری،شناسایی دغدغه ها و گرفتاری های روزمره ی انسان معاصر و نکوهش شاعرانه ی آن ها در کلام خود است.

تنهایی، تکراری شدن زندگی، خیانت دوست،از بین رفتن مفهوم واقعی عشق و موضوعاتی از این دست،دشمنانی هستند که شاعر با واژه ها به ستیز آنان می رود، ولی شاعر در این مبارزه با پس زمینه ی جبرگرایانه ای که دارد ناامیدانه به نبرد می پردازد و گویا خود از پیش بازنده می بیند و توانایی شکست آن ها را ندارد ولی در عین حال در اکثر غزل های خود سعی دارد مخاطب را با ابعادی بکر از زندگی آشنا کند تا کمی هم شده از خستگی مفرط زندگی روزمره دور باشد.

عشق در غزل فاضل نظری به شهادت خود شاعر در شعرهایش، مفهومی است کاملاً زمینی؛ معشوق غزل های او معشوقی است که دائماً سر ناسازگاری با عاشق دارد و عاشق بنا را بر مدارا و تحمل جفا گذاشته است.

زبان در شعر نظری تابع زبان هندی سرایان نخستین است و با تساهل و تسامح همراه است ولی از اشکالات زبانی فاحش تهی است و تا حد زیادی از تکلف زبانی و مبهم و موهوم سرایی دور است.

فاضل در شیوه ی بیانی کلام خود "ارسال المثل" که رایج ترین آرایه ی ادبی شاعران هندی سراست را با تعدیل بسامد آن در سخنش اعمال کرده؛به همین خاطر می توان کلام او را در برخی اشعار تلفیقی از عراقی-اصفهانی دانست.عدم افراط در نزدیک شدن به روند قدمای سبک هندی در سرایش از دیگر هوشمندی های اوست.او صنعت " ارسال المثل" یا " اسلوب معادله " را با لطافت و ظرافتی که دل پسند مخاطب او باشد،به کار می گیرد ؛

خبر نداشتن از حال من بهانه ی توست

بهانه ی همه ی ظالمان شبیه هم است..

شاعر در این دفتر آن چنان که به چشم می خورد توجه نسبتاً بیشتری به شاخه ی لفظ از زیرشاخه های زبان داشته و با علائم نگارشی مثل گیومه که کاربرد آن بیشتر تاکید بر واژه ی درون آن است،سعی در برجسته کردن این تناسبات لفظی در نگاه مخاطب دارد ؛

اگر به ملک رسیدی جفا مکن به کسی

که آن چه "کاخ" تو را "خاک" می کند ستم است..

همان طور که مبرهن است،"خاک" نتیجه ی معکوس نوشتاری و معکوس خوانی "کاخ" است و چنین تکنیک هایی در شعر معمولا عامدانه و آگاهانه انجام می شود و وجود این نوع تزئینات لفظی نشان می دهد که شاعر گوشه ی چشمی به این نوع از آرایش لفظی داشته و بخشی از دغدغه ی او در فرآیند سرایش شعر بوده است.

توجه زیاد شاعر به مردف بودن غزل ها آن هم لزوماً ردیف های خاص که در اصطلاح محفلی و انجمنی " ردیف بازی " نامیده می شود در این دفتر شعر نسبت به دفتر شعرهای قبلی او کمتر به چشم می خورد.ردیف های انتخابی شاعر در این مجموعه بیشتر از نوع اسم و بیشتر فعل هستند که صرفاً تمام کننده ی هر بیت هستند،هرچند در نگاه کلی،غالب غزل های این دفتر مقفی هستند و می توان گفت ترجیح شاعر این بوده است که رهاتر بسراید و به اندازه ی یک "ردیف" هم شده از قید و بندهای عروضی آزاد باشد تا بتواند تکلم آسان تری داشته باشد

در شعر فاضل نظری آن چه که اولویت سرایش شاعر است،حرکتی سریع به سوی مضمون آوری و سعی در کشف فضاها و تصاویر بکر شاعرانه است و مشخصه هایی مانند زبان پشت سر این هدف قدم می زنند و شاید گاهی چند قدمی از هدف اصلی شاعر بازبمانند ولی از نفس نمی افتند و ناگفته نماند که " زبان" در این دفتر شعر جایگاه بسیار بهتری نسبت به دفاتر شعر قبلی شاعر دارد و از لحاظ زمانی هم به روند معاصر شعر در حوزه ی زبان نزدیک تر است.