سکوت امنیتی‌ها در برابر چرک‌نویس‌های امنیتی‌نما
چرا امتداد عملیات روانی این رسانه‌هایِ غیررسمیِ مسئله‌دار در کنش‌های سیاسی و رسانه‌ای جریان‌های سیاسی قابل مشاهده است؟
نسیم‌آنلاین؛ علی مصدق: خبر توبیخ وزیر اقتصاد توسط رئیس جمهور اولین بار توسط کانال تلگرامی سرائر منتشر شد. خیلی زود این خبر مورد استقبال رسانه‌هایی که دل خوشی از خاندوزی نداشتند قرار گرفت. حتی رسانه‌ای مثل خبر فوری که امکان صحت‌سنجی این خبر را داشت، این خبر را به نقل از کانال سرائر منتشر کرد. اما از کنار انتشار این خبر توسط سرائر نباید به سادگی گذشت. این یکی از صدها خبر دروغی است که این رسانه تولید و به خورد مخاطبانشان میدهد.
کانال‌های پشت‌پرده‌نویس
کانال‌های بی‌نام و نشانی همچون سرائر در سال‌های گذشته شکل گرفته است. یکی از عناصر اصلی هویتی این کانال‌ها که به نوعی به این رسانه اعتبار می بخشد تلاش برای نزدیک معرفی کردن رسانه به نهاد امنیتی است. تلاشی که متاسفانه در سال‌های گذشته به ثمر نشسته و مخاطبان اتصال این رسانه‌ها به نهادهای امنیتی را باور کرده‌اند. وقتی رسانه مدعی است که به اخبار غیررسمی و امنیتی دسترسی دارد و با آن برخورد نمی‌شود چه انتظاری از مخاطب می‌توان داشت؟
ظلمی که جبران نشد
یکی از خسارت‌هایی وجود چنین رسانه‌هایی، ضربه به اعتماد عمومی و آبروی افراد است. در انتخابات ریاست جمهوری 1400 انتشار محتوایی درخصوص علت ردصلاحیت علی لاریجانی از جمله اقدامات این رسانه‌ها بود. کانال سرائر با انتشار پستی به نقل از منابع موثق ده دلیل را برای عدم احراز صلاحیت علی لاریجانی عنوان کرد. ادعایی که انتشار آن در کانال‌های به ظاهر متصل، باعث اعتماد رسانه‌های دیگر شد و شد آنچه نباید می‌شد. رهبرانقلاب با اشاره به شکل‌گیری فضای اتهام‌زنی و انتقاد از رها بودن فضای مجازی از مسئولان جبران این ظلم را خواستار شد. درخواستی که مورد بی‌مهری مسئولان قرار گرفت.
عملیات روانی به گستردگی کل دایره‌ی قدرت
جالب اینجاست که با روی کارآمدن دولت رئیسی، یکی از خطوط محتوایی سرائر انتشار استعلامات افرادی است که قرار است در دولت جدید پست بگیرند. انگار این کانال روابط عمومی نهاد امنیتی برای اطلاع‌رسانی عمومی استعلامات دستگاه امنیتی است و در مواردی که انتصابات برخلاف استعلام صورت می گیرد نسبت به آن اعتراض میکند. برای حامیان سیاسی این رسانه‌های بی‌نام و نشان، پیش بردن پروژه‌ی سیاسی از همه چیز مهم‌تر است. گستردگی عملیات روانی این رسانه‌ها نشان از میزان اثرگذاری و قدرت‌طلبی جریان حامی این رسانه‌هاست.
حامی استعلامات نهادهای امنیتی؟
سرائر پیش از انتشار خبر توبیخ خاندوزی، از رد صلاحیت شدن گزینه‌ی پیشنهادی خاندوزی برای حراست وزارت اقتصاد خبر داد. سرائر با انتشار اخباری از این قبیل توانسته تصویری متصل به نهاد امنیتی برای خود ایجاد کند و به واسطه‌ی این اتصال، اعتبار اخبارش را بالا می‌برد. اشاره به استعلام وزارت اطلاعات و سازمان اطلاعات سپاه با تکمیل تصویر اتصال به نهادهای امنیتی این پیام را به مخاطب میدهد که این رسانه به استناد گزارشات رسمی محتوا تولید میکند.
خبرسازی با تکنیک‌های داستان‌سرایی
سرائر برای باورپذیرکردن خبر توبیخ خاندوزی از تکنیک جالبی استفاده کرده است.
اخیرا آیت الله ابراهیم رییسی در جلسه هیات دولت تذکرات شدیدی را نسبت به یکی از اعضای هیأت دولت داشته اند.
آیت الله رییسی با ابراز گله از وضعیت نابسامان بورس و سقوط آزاد شاخص در دوره مدیریت خاندوزی بر اقتصاد خطاب به خاندوزی گفته " آقای خاندوزی چرا خوابی؟! قبل از وزارت چهارتا طرح برای بورس و اقتصاد داشتی ولی الان خبری از شما و طرح های شما نیست؟! "
گفته می شود تذکر شدید رییس جمهور نسبت به خاندوزی پس از گزارش یکی از نهادهای امنیتی در مورد نقش اقدامات اشتباه وزیر اقتصاد در منفی شدن شاخص بورس داده شده است.
شنیده شده بعد از تذکر شدید آیت الله رییسی برخی از اعضای کابینه گفتند توبیخ خاندوزی شدید ترین تذکر در طول عمر کوتاه دولت سیزدهم در مورد یک وزیر بوده است.
گفته می شود خاندوزی این روزها بیشترین وقت خود را وقف در نصب دوستان خود در مراکز حساس اقتصادی کشور می کند تا ساماندهی وضعیت معیشتی و مالی مردم.
متن خبر دارای جزئیات است. نویسنده با اشاره به گزارش یکی از نهادهای امنیتی که باعث واکنش شد به موضوع این گزارش موهومی هم اشاره میکند. علاوه بر این به روایت واکنش وزرا نسبت به این برخورد اشاره میکند. بیان این جزئیات در باورپذیر بودن خبر موثر است. حتی جمله‌ی نسبت داده شده به رئیس جمهور هم با ادبیات غیررسمی نوشته شده است. نویسنده برای اقناع مخاطب، گزارش خوانده شده را به نهاد امنیتی منتسب میکند تا مخاطب آن را به عنوان یک واقعیت قطعی بپذیرد.
همه‌چیز فدای عملیات روانی
برای اصحاب عملیات روانی پیگیری اغراض سیاسی در رسانه‌های غیررسمی بسیار کم‌هزینه‌تر از رسانه‌های رسمی است. همین نگاه عملا این رسانه‌ها را تبدیل به اسلحه‌های پنهانی کرده است. اسلحه‌هایی که هر روز افکار عمومی را مورد تهاجم قرار می‌دهند. با وجود این هجمه‌ی گسترده علیه افکار عمومی سوالی که ایجاد می شود این است که چرا یک صدم فشاری که به فعالین عدالتخواه برای ورود مصداقی به پرونده‌های فساد وارد می‌شود، به این رسانه‌ها وارد نمی‌شود؟ چرا امتداد عملیات روانی این رسانه‌هایِ غیررسمیِ مسئله‌دار در کنش‌های سیاسی و رسانه‌ای جریان‌های سیاسی قابل مشاهده است؟
سکوت علامت رضاست
بررسی محتوای این رسانه‌های غیررسمی و تقاطع پروژه‌هایی که در قالب این رسانه‌ها دنبال می‌شود با پروژه‌های جریان‌های سیاسی پرده از چهره‌ی حامیان قدرتمند این رسانه‌ها برمی‌دارد. سکوت و عدم ورود نهادهای مسئول که پیش از این بارها با رسانه‌های رسمی و فعالین رسانه‌ای برخورد کرده‌اند، مسئولان را در معرض اتهام اجرای سلیقه‌ای قوانین قرار میدهد. با وجود تصریح رهبرانقلاب نسبت به برخورد با این رسانه‌های غیررسمی، نهادهای مسئول تنها درصورتی می‌توانند خود را از اتهام همراهی سیاسی با حامیان این رسانه‌ها تبرئه کنند که برخورد با این رسانه‌ها در دستور کار قرار بگیرد.
