اخبار آرشیوی

سام کبودوند از بازیگران این اثر نمایشی در این نشست درباره نقش خود و حضورش این گروه تئاتری، گفت: ** کاراکترم ترسو، شجاع اما بی‌کله است - نمایش "رویاهای رام نشده" کاری بود که اسفند سال گذشته من با آقای آقاخانی همکار بودم. فکر می‌کنم اوایل امسال بود که ایشان به من پیشنهاد بازی در نمایش جدیدی را دادند. در ابتدا قرار بود نقش دیگری را بازی کنم که در صحبت‌های بعدی که با هم داشتیم، روی این نقشی که امروز بازی می‌کنم به نتیجه رسیدیم و خودم آن را خیلی دوست دارم. - نقشی که بازی می‌کنم، کمی برای من سخت بود؛ چون چند گانگی داشت و باید آن را رعایت می‌کردم. نقش به صورتی بود که هم دوست مشفقی برای شخصیت اول بود، هم ترسو بود. هم شجاع بود هم خیلی محافظه کار بود، هم خیلی بی‌کله بود. - برای رسیدن به چنین شخصیتی اتودهای زیادی زدیم و آقای آقاخانی هم با صبوری تحمل کردند. چون شیوه کار من به صورتی است که در ابتدا همه حالت‌ها را بیرون می‌ریزم تا از بین آن‌ها به نتیجه دلخواهی برسم؛ برای این کار کمی به صبوری نیاز است. ** برعکس تئاتر اما در کار تصویر اول چشمم به دستمزد است - وقتی کاری را می‌خواهم انتخاب کنم، چیزهایی باید در کنار هم قرار بگیرد. در کار تصویر در ابتدا به دستمزد فکر می‌کنم و در واقع عواملی وجود دارد که دست بازیگر نیست. - اما در تئا‌تر کارگردان، متن، کاراکتری که قرار است بازی کنی و گروه خیلی مهم است. ** با تئا‌تر می‌توان لحظه‌ها را ساخت؛ پس لذت می برم - بچه‌هایی که با تئا‌تر شروع کرده‌اند، عشقی به تئا‌تر دارند که در هیچ کجا پیدا نمی‌کنند و لذتی در این هنر زنده وجود دارد که یک صدم آن در بازیگری در کار تصویری، نیست. - برای من بازیگر، روی صحنه بودن و تمرین کردن این است که همه چیز دست خودم است، اما جلوی دوربین بودن لازمه‌های دیگری دارد؛ باید به تدوینگر اعتماد کنی، گاهی شده بعد از شکل گیری و اتمام کار تصویر به شکل دیگری که در ذهنت نبوده، ارائه شود. - در تئا‌تر ۹۰ درصد کار در دست خودت است و خودت می‌توانی لحظه‌ها و بازی را بسازی، پس لذتش خیلی بیشتر است.