خدا اگر چیزی به کسی می‌دهد دائمی است

به گزارش « نسیم آنلاین »، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: ای کاش یک مرد پیدا شود جهنّم را بلند کند و درش را قفل بزند. صفات و اخلاق خداوند جهنّم‌ها را برای شیعیان و دوستان اهل بیت خاموش کرد. مثل این که جهنّم از اصل نبوده است.

امید دارم در مقابل پیش آمدهای طبیعت خسته و کسل نشوید و خیال نکنید که خداوند شما را عذاب کرده است به زحمت گذاشته است حقایق کارهای خدا که بر ما روشن شود نه تنها اذیّت نمی‌شویم، لذّت هم می‌بریم. خیال می‌کردیم جهنّم است اما معلوم شد که بهشت است. انصاف‌مان طلوع کرد، دیدیم آنچه باب میل ما نبود بهشت بود، جهنّم نبود. چون ما را به زور به بهشت بردند خیال کردیم جهنّم است. اگر به زور آدمی را به حجله هم ببرند آن را جهنّم می‌بیند. مبادا فرزندانتان را به زور زن یا شوهر بدهید، بچه خیال می‌کند دارید او را زندان می‌برید. شب زفاف و رندان؟ از بس پدر و مادر به فرزندشان تحمیل می‌کنند که این را بگیرد. تو از کجا می‌دانی این خوب است؟ تو می‌دانی نماز می‌خواند و روزه می‌گیرد، اما چیزهای دیگرش را نمی‌دانی. بگذار خودشان یکدیگر را بخواهند. البته این طور که ما تعریف می‌کنیم است که دنیا چنین بزرگ به نظر می‌رسد. والاّ همه زندگی و عمر دنیا مثل یک آب خوردن است، چون تمام شدنی است. چیزی که تمام می‌شود وقت گفتن برای عیب است. همین که گفتیم تمام می‌شودف تمام شد. یک نان که کسی از آدم می‌گیرد سوال می‌کند آیا باز هم بیایم یا نه؟ همین که گفتی نه، می‌گوید: به! یعنی فقط هیمن یک دفعه؟ پول که می‌دهی می‌گوید: آیا هفته بعد هم بیایم؟ می‌گویی بیا. می‌گوید چند هفته بیایم. می‌گویی شش ماه بیا. باز می‌گوید به! هزار سال هم بگویی باز می‌گوید به! یعنی بعد از آن چه خاکی به سر کنم. امّا اگر بگویند دائم است، حالت به جا می‌آید. خدا دائم است - چه در این عالم و چه در عالم دیگر - ما هم محتاج. خداوند هر چیزی که به هر کسی می‌دهد همیشگی می‌دهد. مثلاً می‌گویند این علم برای همیشه مال تو باشد. اگر به دیگری هم بدهی زیاد می‌شود، برکت دارد. هرچه با نیّت خودت از خدا می‌گیری، از علم و کمال و جمال، همه دوام دارد. این دستی که دراز شد و به تو عطا کرد همیشه هست. این دستی که علمی را در سینه‌ تو گذاشت، همیشه هست. وقتی چیزی همیشگی شد خیال انسان راحت می‌شود، دیگر نمی‌تواند ناراحت باشد. خدا اگر چیزی به کسی می‌دهد دائمی است و اگر تاخیر می‌اندازد می‌خواهد آن را زیاد کند نه آنکه آن را قطع کند. اگر کسی چیزی را خلق کرد نمی‌خواهد آن را بمیراند، می‌خواهد که حیات دائم به آن بدهد. مریضی می‌دهد، بعد سلامتی می‌دهد که سالم حقیقی بشود و دیگر مریض نشود. مخلوقش را فقیر می‌کند تا فقیر نشوند. غنی می‌کند که به غنای واقعی برسند. پس تو هم برای خدای خود در خلوت حساب بازکن.

کتاب طوبای محبّت جلد دوم - ص 102 مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی