"شیار ۱۴۳" و "محمد رسولالله(ص)"، فرصت‌های طلایی ایران در اسکار ۲۰۱۶
«نسیم»، نامزدهای نمایندگی ایران در اسکار را بررسی می‌کند؛ "شیار ۱۴۳" و "محمد رسولالله(ص)" بر خلاف "قصه‌ها" تنها آثاری هستند که به واسطه قوت‌های تکنیکی از شانس دیده شدن و توفیق در اسکار برخوردارند
گروه فرهنگی «نسیم»، انتخاب نماینده ایران برای شرکت در اسکار از سوی دولتها همواره حرف و حدیثهای خاص خود را به همراه داشته است. چرا که این انتخاب اگر هوشمندانه و کارشناسانه صورت نگیرد حتی می تواند کارکردی معکوس داشته باشد.
انتخاب و ارسال اشتباه آثار سینمایی به اسکار باعث شده تا همواره آثاری که بیشتر استحقاق و ظرفیت برای دیده شدن را دارا بوده اند به طور کلی این شانس را از دست بدهند.
جواد شمقدری یکی از مدیران دولتی بود که در دوره زمامداری بر کرسی مدیریت سینمایی وزارت ارشاد انتخاب فیلم جدایی نادر از سیمین را ناشی از ابتکار عمل یا به قول خودش لابی دانسته بود که منجر به موفقیت این فیلم در اسکار شده بود.
انتخاب مدیریت سینمایی وقت در آن زمان می توانست هر فیلم دیگری باشد کما اینکه در طول سالهای متمادی آثار سینمایی زیادی بدون در نظر گرفتن پارامترهای متناسب با اسکار راهی این جشنواره شده اند و از توفیق حداقلی هم برخوردار نشده اند.
جشنواره اسکار با وجود نفوذ نیات و انگیزه های بعضا سیاسی به چند مولفه فنی و تکنیکی مشخص بها می دهد که از جمله مهمترین آنها قوام قصه، قهرمان کنشگر و شخصیت پردازی قوی است.
امیر اسفندیاری به عنوان سخنگوی کمیته بررسی و معرفی فیلم ایرانی به اسکار از ده فیلم یاد کرده که برای این منظور مورد بررسی قرار گرفته اند که عبارتند از: «خداحافظی طولانی» ساخته فرزاد موتمن، «در دنیای تو ساعت چند است؟» ساخته صفی یزدانیان، «رخ دیوانه» ساخته ابوالحسن داودی، «سیزده» ساخته هومن سیدی، «شیار 143» ساخته نرگس آبیار، «قصه‌ها» ساخته رخشان بنی اعتماد، «ماهی و گربه» ساخته شهرام مکری، «محمد رسول الله (ص)» ساخته مجید مجیدی، «ملبورن» ساخته نیما جاویدی و «من دیه گو مارادونا هستم» ساخته بهرام توکلی.»
در میان فیلمهایی که به عنوان نماینده احتمالی ایران در اسکار مطرح هستند دو فیلم شیار 143 و محمد رسول الله بیش از دیگران برخوردار از مولفه هایی همسنخ با این جشنواره هستند.
محمد رسول الله بر خلاف ایراداتی که به داستان آن گرفته می شود دارای داستانی با خط سیر مشخص است و شاکله اثر مبتنی بر مولفه های سینمای کلاسیک بنانهاده شده است و از سویی دیگر فیلم شیار 143 نیز از قصه ای پرقوام و شخصیت قهرمان سود می برد به علاوه اینکه در حضورهای بین المللی متعددی که داشته نیز جوایز زیادی را به خود اختصاص داده است.
از جنبه دیگری نیز می توان به شایستگی این دو فیلم برای حضور در یک رویداد هنری بین المللی نگاه کرد و اینکه به لحاظ محتوایی این دو اثر به دلیل رویکرد مثبت در ارائه تصویری ایده آل از فرهنگ، سنن و اعتقادات مردم ایران می توانند نماینده شایسته ای برای سینمای ایران باشند.
در واقع هم به لحاظ فنی و تکنیکی و هم به لحاظ محتوایی محمد رسول الله و شیار 143 آثاری قابل قبول و قابل دفاع بوده و می توانند نماینده شایسته و آبرومندی برای سینمای ایران باشند.
در حالی که کمیته معرفی نماینده ایران به آکادمی اسکار از چندی قبل جلسات خود را آغاز کرده و در روزهای پایانی تصمیم‌گیری نهایی قرار دارد نام آثاری که کمترین نسبتی با استانداردهای نانوشته اسکار دارند در میان است که سیزده هومن سیدی، خداحافظی طولانی فرزاد موتمن و من دیه گو مارادونا هستم بهرام توکلی از آن جمله هستند.
حضور فیلم قصه ها نیز با توجه به محتوای آن که ارائه دهنده تصویری زشت و کریه از جامعه ایرانی است در میان لیست ده تایی اثار مورد بررسی عجیب به نظر می رسد.
شیار 143 و محمد رسول الله تنها آثاری هستند که از شانس دیده شدن و توفیق در اسکار برخوردار هستند و از این میان بی تردید فیلم شیار 143 از شرایط بهتری سود می برد.
شنیده می شود که جریانی خاص در سینمای ایران بعد از آنکه فیلم مورد نظر آنها در جشن خانه سینما در بین برگزیدگان قرار نگرفت حالا تلاش دارد هر طور شده فیلم مورد نظر خود را به عنوان نماینده سینمای ایران معرفی کند و حتی شنیده شده در این زمینه رایزنی‌هایی نیز با وزیر ارشاد صورت گرفته است که امید می رود چنین اخباری مبنای درستی نداشته و فقط در حد یک شایعه باشد.
به نظر می‌رسد ظرف یکی دو روز آینده و قبل از پایان مهلت اعلام نماینده ایران باید شاهد معرفی نماینده سینمای کشورمان به مراسم اسکار باشیم.
