آنتن را پُرکن آقای مدیری!

نسیم آنلاین : دورهمی بعد از چهار سال، از یک شوی تلویزیونی متنوع که برنامه ای ترکیبی با جذابیت های نمایشی محسوب می‌شد، تبدیل به یک برنامه ساده گفت و گو محور شده که بیشترین جذابیتش، سوال های مجری آن راجع به زندگی خصوصی میهمان های برنامه است.

دورهمی اگرچه در ابتدا از یک شوی تلویزیونی هندی کپی برداری شده بود اما بخش های متنوع نمایشی آن باعث شده بود که به یکی از پربیننده ترین برنامه های تلویزیون تبدیل شود. اما حالا دورهمی بیشتر از هرچیزی دارد نان برندش را می‌خورد.

دورهمی در نوزور ۹۹ پس از پخش چند قسمت، نه توانست رضایت مخاطبان همیشگی‌اش را جلب کند و نه در شبکه‌های اجتماعی آنچنان که باید و شاید تکثیر و دیده شد‌.

حکایت ساخت دورهمی در تلویزیون، حکایت کارخانه ای است که سال اول با هزینه زیاد و خط تولید وسیع، چیپس و پفک پر و پیمانی تحویل مشتری می‌دهد و رضایت او را جلب میکند اما بعد از یکی دو سال که تبدیل به تنها برند بازار شد و بقیه از رقابت با آن جاماندند، کم کم از حجم خوراکی هایش کم می‌کند و کارکنانش را یکی یکی اخراج می‌کند و در نهایت، مدیر کارخانه می‌ماند و میلیون ها مشتری که چاره دیگری جز مصرف همین محصول ندارند و همچنان چشمشان به دنبال جذابیت های اولیه آن است.

مهران مدیری در دورهمی، همه چیزِ برنامه است. مجری، کمدین، کارگردان و برند دورهمی، مهران مدیری است و مطمئنا تماشاچیانی که در روزهای اولیه شیوع کرونا برای حضور در برنامه، این همه راه تا لوکیشن آن رفته بودند، به شوق دیدن این چهره محبوب تلویزیونی روی صندلی های سالن نشستند.

اما دورهمی دیگر بر تنوع و خلاقیت نویسندگانش و تولید آیتم های طنز تکیه ندارد و تنها ویژگی اش سوال های خاله زنکی مجری از میهمانان درباره زندگی خصوصی شان است و بیشترین کلیپی که از برنامه در فضای مجازی دست به دست می‌شود، خاطرات مزاحمت‌های بازیگر سریال شبکه یک سیما برای دختران است.

اگرچه در فصل های دوم و سوم، حضور سروش جمشیدی در نقش قیمت، جذابیت های نمایشی فراوانی ایجاد میکرد و رابطه او با کاراکتر مهران مدیری، باعث ایجاد موقعیت های بانمک فراوانی می‌شد و همچنین نقدهای صریح مهران مدیری از سیاست های دولت، کلیپ های زیادی از این برنامه را در فضای مجازی پخش می‌کرد اما در فصل جدید و البته با فشارهایی که ناشی از عدم نقدپذیری مسئولان است، دورهمی ۹۹ به شدت آبکی شده است. شاید به همین دلایل بود که مدیری، بارها از عدم تمایلش برای اجرای این برنامه گفته بود و هربار با اصرار مسئولین تلویزیون - که گویا اخیرا برنامه های جدید هندی را برای کپی برداری ندیده اند- مجبور شده بود بار دیگر جلوی دوربین برود و مدیران تلویزیون هم با دستمزدی چند ده میلیونی برای هربرنامه، به خوبی از خجالت او درامده اند.

همه این عوامل باعث شده تا دورهمی سال ۹۹، نه از کرونا که از فرط بی‌مزگی، بدون هیچگونه ایده‌ی تازه ای به برنامه ای تکراری و حوصله سربر بدل شود. گفت‌وگوها اکثرا سرد و بیمزه از آب درامده که نه ریتم درستی دارند، نه سوالات جدی و خاصی از مهمان‌ها پرسیده می‌شود.

به راستی بعد از ده قسمت برنامه، تست بازیگری مهران مدیری با گوی شیشه ای نامتناسبی که روی میزش قرار دارد، برای بیننده جذابیت دارد؟ هیچ شوخی دیگری به ذهن برنامه سازانی که چند صد میلیون بابت هر برنامه با مدیران تلویزیون قرارداد بسته اند، نمی‌رسد؟

ریتم کند مهران مدیری در بخش هایی که مربوط به استندآپ های مجری است، ریتم برنامه را کند کرده و حفظ کاراکتر مدیری به عنوان یک جنتلمن میانسال، مانع از بروز موقعیت هایی با تکیه بر کمدی فیزیکی می‌شود و صرفا مخاطب باید به طنز کلام بخندد.

هنگامی که به درستی برای جلوگیری از شیوع کرونا، برنامه بدون تماشاگران ضبط شده است، اگر مهران مدیری به جای تخیل کردن مخاطبان در سالن و با در و دیوار صحبت کردن، صادقانه رو به دوربین استنداپ میکرد، همه چیز درست تر نبود؟ صدای خنده گذاشتن روی تصاویر یعنی ما هم باید دقیقا در همان لحظات بخندیم؟!