حرف منتقدین را گوش می‌کنم اما هرکسی در سینمای امروز ادعا کند که منتقد نیست

به گزارش خبرنگار «نسیم»، کارگردان فیلم سینمایی "هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند" در این برنامه افزود:

- فیلم "هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند" فروش خیلی خوبی داشته و راضیم که مردم استقبال کرده‌اند. حمایت مردم از فیلم برایم خوشحال کننده است چون چندان پولی برای تبلیغ نداریم. فضای شهری هم برای تبلیغ بیشتر، در اختیار نداریم. مردم با استقبال نشان دادند که پیام "هیس!" را گرفته اند.

- در جشنواره فیلکم فجر، قلبم می‌زد که عکس‌العمل مردم را در قبال موضوع حساس فیلم ببینم و خوشبختانه با سکوت سالن، سکوت هیس هم شکسته می‌شد.

- رئیس رسانه ملی خوشبختانه در حوزه تبلیغ به فیلم‌های فرهنگی همیشه کمک کرده و ای کاش شهرداری هم این کمک را برای همه فیلم‌ها داشت. جای سوال است که چرا فضاهای لازم برای سینما در سطح شهر، در اختیارمان قرار نمیگیرد؟ برای "هیس!" تنها چند بیلبورد شهری داریم که هزینه اش را نیز داده‌ایم.

- پولم را بجای خرید دفتر کار به ساخت "هیس!" اختصاص دادم چون موضوعش مهمتر بود. نه تنها از شهرداری بلکه انتظار داشتم سزمان بهزیستی هم کمکی برای تبلیغ این فیلم کند اما هیچکدام کمکی نکردند.

- سوژه حساس و ملتهب و روی تیغ بود؛ اما احساس مسئولیت و تکلیف بود که مجبورم کرد در این فیلم به سمت مقوله کودک آزاری بروم. بخاطر شهرت و پول به سینما نیامدم بلکه دغدغه ام همین مردم و آنچه که مردم را رنج می‌دهد، بوده است. روی بچه ها حساسم و محور کارم در سینما همواره، بحث خانواده است.

- این فیلم هشداری است ابتدا برای خانواده و سپس آموزش و پرورش همینطور هم که نقش معلم همواره در فیلمهای قبلم نیز جایگاه ویژه ای داشته است.

- یکی از سختترین قسمت فیلم "هیس!" انتخاب نقشی بود که بابک حمیدیان داشت؛ واقعا هنرمند خلاقی است و روی نقش و کار انرژی می‌گذارد. نقش بسیار مشکلی داشت. باید بپذریم که دستمان بسته است برای ارائه این نوع نقشها در سینمای خودی. همچنین به دلیل نگاه معصوم و فرم چهره، طناز طباطبایی را انتخاب کردم.

- باید بحث شود که چند منتقد خوبی داریم و به منقدینی که از آنها نکاتی یاد گرفته‌ام، احترام می‌گذارم اما برخی منتقدها هستند که حتی فیلم را ندیده، دست به نقد می‌برند. تلاش می‌کنم از نظراتشان به هرحال استفاده کنم. به هرحال نمیدانم چطور می‌شود که مردم و داوران مثلا جشنواره هردو چیزهایی را ببینند که دیگری نبیند؟ داوران لابد برعکس مردم، فیلم مرا ندیدند. به هرحال داوری همیشه سلیقه ای است.

- معتقدم درحال حاضر برای سازمان سینمایی، مدیری که به مسائل کلان آگاه باشد را نیازمندیم. چون تجربه مدیرسینماگر داشتن را پشت سر گذاشتیم اما به نتیجه ای نرسیدیم. سینمای امروز ما فعلا به وحدت نیازمند است.