یادگاری روی دیوار سفارت
ماجرای شعارنویسی بر دیوار سفارت انگلستان و پاکسازی آن تبدیل به یک کشمکش سیاسی و فرهنگی شده است.
نسیم آنلاین: با شروع ناآرامیهای اخیر در ایران، بحث شعارنویسی روی دیوارها و سازههای شهری بسیار داغ شد. معترضان و اغتشاشگران با نوشتن شعارهای مختلف که بعضی از آنها با فحاشی صورت میگرفت، خشم و اعتراض خود را نشان میدادند.
شهرداریها و برخی گروههای مردمی نیز در واکنش به این شعارنویسیها به پاکسازی و رنگآمیزی مجدد دیوارها و سازههای شهری مشغول شدند. این پاکسازیها همیشه به بهترین شکل انجام نمیگرفت و کج سلیقگیهایی را به خود میدید. نتیجه این کنش و واکنش، چهرهای زشت و کثیف از در و دیوار شهر شد که همچنان در گوشه و کنار مناطق شهری قابل مشاهده هستند. واکنشها به شعارنویسی فقط معطوف به پاکسازی نبود و در طرف مقابل برای پاسخ، شعارهای متفاوتی روی دیوارهای شهر به یادگار مانده است.
شعارنویسیها همیشه به نوشتن و پاکسازی خلاصه نشد. برخی از آنها رنگ و بوی خاص تری پیدا کردند. شعارنویسی روی دیوار سفارت انگلیس در اعتراض به دخالت این کشور در اغتشاشات اخیر یکی از این موارد است. شعارهایی که در دل خود سابقه مداخلات گذشته بریتانیا در امور ایران را نیز یادآور میشد.
پس از شعارنویسی روی دیوار سفارت، سفیر و کارمندانش دست به پاکسازی شعارها زدند. حرکتی که چاشنی نمایش نیز به همراه داشت. همراهی برخی از شهروندان ایرانی در این پاکسازی، نشانهای از این نمایش بود. تصاویر همراهی شهروندان ایرانی در کنار کارمندان سفارت، در شبکههای اجتماعی پر بازدید شد که واکنشهای زیادی به خود دید.
برخی کاربران شبکههای اجتماعی در اعتراض به این همراهی شهروندان ایرانی، آنرا محکوم کردند. یادآوری جنایتها و دخالتهای دولت و کشور انگلیس در امور ایران برخی دیگر از واکنشها بود.
هرچند رنگآمیزی دیوار سفارت پایان ماجرا نبود و مجددا شعارهای دیگری روی دیوارهای رنگ شده نوشته شد. شهرداری تهران نیز با نصب بنرهایی با عنوان «ننگ با رنگ پاک نمیشود» به این ماجرا وارد شد.
اما دیوارهای سفارت انگلستان تنها دیوارهای شعارنویسی شده در ایران نیست. علاوه بر دیوارهای منازل، ارگانها، مساجد و مدارس، دیوارهای دیگری نیز هستند که پاشیده شدن رنگ اسپری را بر روی خود تجربه کردهاند. دیوارهایی که از دیوار سفارت انگلستان مهمترند ولی کسی به آنها توجه نکرد.
اصفهان یکی از شهرهای ایران است که در ناآرامیهای اخیر، روزهای شلوغی را به خود دید. شهری که در جای جای آن میتوان بناهای تاریخی متعددی را مشاهده کرد. بناهایی که دیوارهایشان ردی از اسپری رنگ را تجربه کردهاند.
سی و سه پل اصفهان یکی از همین بناهای تاریخی است که بارها مورد شعارنویسی قرار گرفت. شعارهایی که با بیسلیقگی پاک شدند که خود جای تعجب دارد. به گفته مسئولان میراث فرهنگی اصفهان، شهرداری با استفاده از رنگ زرد، دست به پاک کردن شعارها زده است.
جدا از این بیسلیقگی و اینکه چرا مسئولان حفاظت از بناهای تاریخی اصفهان راهحل بهتری را ارائه نکردند، هجوم به تاریخ و فرهنگ ایران درد بزرگتری را به همراه دارد.
در این شعارنویسیها برای خیلی از مردم، تخریب هویت و تاریخ ایران هیچ اهمیتی نداشت. نه برای آنهایی که دست به شعارنویسی زدند و نه آنهایی که خواستند آنرا پاک کنند و نه دیگرانی که مانند تجمع مقابل دیوار سفارت انگلستان، تلاش نکردند تا به زیبایی رنگ سیاه اسپریها را از روی دیوارهای فرهنگ و هنر ایرانی پاک کنند. انگار که دیوار سفارت یک کشور خارجی که البته خود نیز بنایی تاریخی است، مهمتر از فرهنگ و هنر و معماری صدها سال پیش ایران است. معماری و هنری که در جهان یک شاهکار به حساب میآید.