فاتحان لانه جاسوسی نخبگان علمی بهترین دانشگاه‌ها بودند

به گزارش باشگاه خبرنگاران پویا ، اقبال شاکری جزو دانشجویان مسلمان پیرو خط امام بوده است که در جریان تسخیر سفارت آمریکا در تهران و بازخوانی و انتشار اسناد لانه جاسوسی، همکاری داشته است. او اکنون عضو هیئت علمی دانشگاه امیرکبیر است. شاکری شب گذشته مهمان مسعود ده نمکی در برنامه «چهل سیزده» بود و درباره جریان شناسی تشکل های دانشجویی در زمان تسخیر سفارت آمریکا صحبت کرد.

اقبال شاکری در ابتدا روایت خود از اولین لحظات ورود به سفارت آمریکا را مطرح کرد و گفت: خاطرم هست که ما از چهارراه طالقانی و مفتح شروع کردیم. از آن جا که روز 13 آبان به مناسبت گرامیداشت سالروز شهدای دانش آموز و تبعید امام، تجمع برگزار شده بود، ما نیز به همین بهانه بیرون آمدیم و تجمع کردیم. ما از قبل قرار گذاشته بودیم که تمام دانشجویان پیرو خط امام، لباس هایی منقش به عکس امام خمینی را بر تن کنند تا از مردم عادی که در تجمع شرکت می کنند جدا شوند. این کار کمک می کرد که گروه های دیگر قاطی ما نشوند و اگر کسی همراه با ما وارد سفارت شد، بتوانیم آنان را شناسایی کنیم و بیرون کنیم. وقتی جلوی در اصلی سفارت در خیابان طالقانی رسیدیم، انبرهای قفل شکن خود را بیرون آوردیم تا زنجیرهای در را پاره کنیم و در نهایت بچه ها با یک حرکت سریع، از دیوارها بالا رفتند و وارد سفارت شدیم. در آن زمان، حراست از سفارت توسط شهربانی صورت می گرفت و برای این که درگیری با این نیروها را کنترل کنیم، از قبل گروهی را برای این کار پیش بینی کرده بودیم. علاوه بر این، تا حدودی جغرافیای داخل سفارت را نیز می دانستیم و جانمایی محل های اصلی را بلد بودیم. باید بگویم که در گروه ما کسی وجود نداشت که تا آن زمان برای کاری وارد سفارت شده باشد و راه را بلد باشد.

وی ادامه داد: دقت کنید که ما اصلا مسلح نبودیم و قرار بود مقاومت کنیم. البته می دانستیم که نیروی دریایی آمریکا برای حراست از سفارت خانه وجود دارد اما ما مسلح وارد نشدیم. برنامه را طوری طراحی کرده بودیم تا با کمترین برخورد وارد بشویم. وقتی وارد سفارت شدیم، بلافاصله در را بستیم که نیروهای شهربانی و مردم وارد سفارت نشوند و سپس براساس برنامه های از پیش تعیین شده در تمام بخش های سفارت خانه پخش شدیم. هر کدام از ما تلاش کردیم که بخشی از سفارت خانه را تحت کنترل خود دربیاوریم و من جز آن گروهی بودم که قرار بود وارد ساختمان اصلی بشویم. در این ساختمان و زیرزمین آن سربازهایی حضور داشتند که با پرتاب گاز اشک آور تلاش می کردند تا ما را متفرق کنند. از همان جا بود که درگیری های ما با نیروهای آمریکایی آغاز شد. آنان به صورت کامل مقاومت می کردند که ما وارد سفارت خانه نشویم و فکر می کنیم که یک ساعتی طول کشید که موفق شدیم وارد پایین ساختمان سفارت بشویم. برنامه ما این بود که در ابتدا اتاق ها را تحت کنترل بگیریم و اجازه ندهیم که کسی از آن ورود و خروج کند. در همین زد و خوردها و در میان گازهای اشک آور جلو رفتیم تا در نهایت به طبقه اصلی سفارت خانه رسیدیم که متعلق به سازمان سیا بود. باید بگویم که در کنار این ساختمان اصلی، یک ساختمان دیگری نیز وجود داشت که افرادی در آن ساکن بودند. افراد آن ساختمان موفق شدند که فرار کنند. این افراد با هماهنگی آقای قطب زاده و بدون هماهنگی با دیگر ارکان نظام تحویل وزارت خارجه شده و به نوعی فراری داده شدند. این موضوع را می توان یکی از خیانت های آقای قطب زاده دانست.

شاکری به یک ساختمان مهم در سفارت خانه اشاره کرد و گفت: درِ طبقه اصلی ساختمان محکم و بسیار ایمن بود و هر کسی نمی توانست وارد شود. ما در پشت آن در متوقف شدیم و خیلی نمی دانستیم که در پشت آن درها چه اتفاقی در حال رخ دادن است. البته فشار وارد می کردیم تا آنان بیرون بیایند چرا که احساس می کردیم که آنان کارهایی را انجام می دهند و بر همین اساس، بسیار تلاش کردیم که وارد اتاق شویم تا اسناد را بیرون بکشیم. حتی چند نفر از افراد آنان را گرفتیم و به عنوان گروگان استفاده کردیم تا آنان در را باز کنند. این فرآیند چند ساعتی طول کشید و ما در این مدت، پشت در منتظر مانده بودیم. دقت کنید که ما انفجار خشم مردم ایران بودیم و می خواستیم پذیرش شاه توسط آمریکا را به گوش جهانیان برسانیم. در حقیقت قصد ما این بود که اعتراض خود را نشان بدهیم و بر همین اساس خیلی به ورود به ساختمان اسناد فکر نکرده بودیم. بعد از آن که آنان درها را باز کردند، ما موفق شدیم که به ساختمان اصلی وارد بشویم. بعد از ورود متوجه شدیم که این افراد در حال معدوم کردن سندها و به ویژه میکروفیش ها و میکرو فیلم ها بودند. ما در آن جا با کاغذهایی روبه رو شدیم که کاملا پودر و یا رشته رشته شده بود. باید بگویم که از باب فشاری که به بچه ها وارد شده بود، آن چنان خشم مقدسی آنان را فرا گرفته بود که احساس می کردیم سنگر نهایی را فتح کرده باشیم.

او در بخش دیگری از صحبت های خود به حس عمومی مردم پس از تسخیر لانه اشاره کرد و گفت: باید بگویم که نقش مردم در این جا بسیار مهم بود. اگر بخواهم برایتان مثال بزنم باید به راه پیمایی اربعین اشاره کنم. چه کسی راه پیمایی میلیونی اربعین را ساماندهی می کند؟ کلیدواژه مهم این موضوع، مردمی بودن آن است. در ماجرای تسخیر لانه جاسوسی نیز چنین اتفاقی رخ داد. به نظرم، این صحنه ها رنگین کمان انقلاب اسلامی را نشان می دهد. باید بگویم که مردم در آن زمانی که ما در ساختمان سفارت مستقر بودیم، نذر و نیازهای خود را به آن جا می آوردند و حمایت خود از ما را بارها بهمان اعلام کردند. به نظرم تمام این ماجرا یک طرف است و این که مردم حس کردند دانشجویان با این کار از مردم حمایت کرده اند، یک طرف است. بعد از این که ماجرای لانه تمام شد، هیچ یک از دانشجویان پیرو خط امام به سمت تشکیل حزب و سازمان نرفتند. ما می خواستیم که پاکی آن حرکت باقی بماند. جالب است بدانید که تا ماه ها، مردم به صورت روزانه در برابر لانه جاسوسی تجمع می کردند و شعارهای ضد آمریکایی می دادند.

حفاظت از داخل سفارت بر عهده خود دانشجویان بود و بیرون سفارت را نیز بچه های سپاه حفاظت می کردند. اگر خاطرتان باشد در 25 بهمن عده ای از مجاهدین رفتند تا سفارت را بگیرند اما از آن جا که این کار مردمی نبود و اخلاص نداشت، هیچ کس از آن حمایت نکرد. جالب است بدانید که نام دانشجویان پیرو خط امام از آن جا آمد که دیدیم گروه های مجاهدین خلق در دانشگاه، عنوان دانشجویان مسلمان را داشتند و ما گفتیم که باید با آنان متفاوت باشیم بنابراین لفظ پیرو خط امام را اضافه کردیم. همین نیت خالص بود که باعث شد کار ما بگیرد و مردم از آن حمایت کنند. دقت کنید که اسناد خیلی از افراد از دل همین سفارت خانه بیرون آمد. بنابراین مردم همیشه از دانشجویان توقع داشتند که ناخالصی ها را بزدایند و افشا کنند. به نظر من، یکی از دستاورهای بزرگ تسخیر لانه جاسوسی به دست دانشجویان و افشای اسناد آن، خالص کردن جریان انقلاب از افراد ناخالص بود. کسانی که به ظاهر از انقلاب حمایت می کردند اما در باطن می دانستیم که این کاره نیستند. انقلاب ما برای خالص شدن هزینه بسیار زیادی کرده است. به صورت قاطع به شما می گویم که هیچ کدام از دانشجویانی که در لانه جاسوسی حضور داشتند به بنی صدر رای ندادند چرا که ماهیت او را می شناختند. این موضوع ارتباط عمیق جریان دانشجویی با حضرت امام را نشان می داد.

اقبال شاکری در بخش دیگری از صحبت های خود به پرسش مسعود ده نمکی پیرامون تحلیل دانشجویان از شخصیت بنی صدر جواب داد و گفت: خاطرم هست که حضور او در لانه و صحبت هایی که در آن جا داشت اصلا مورد توجه بچه ها قرار نگرفت و در همان جا دانشجویان فهمیدند که مسیر او با مسیر انقلاب انحراف دارد. خاطرم هست که شهید محمد منتظری در یک جلسه ای که من نیز حضور داشتم راجع به بنی صدر و قطب زاده صحبت کرد و ماهیت دقیق آنان را افشا کرد.

این دانشجو پیرو خط امام به ماجرای حمله طبس که تنها یک روز بعد از بازدید نمایندگان صلیب سرخ از گروگان ها صورت گرفت، اشاره کرد و گفت: یکی از مسائل مهم در جریان این تسخیر، ماجرای طبس است. اگر خاطرتان باشد، به مناسبتی نماینده صلیب سرخ و نماینده پاپ به تهران آمدند و با گروگان ها دیدار کردند. تا آن زمان تمام اسرا یک جا با هم نبودند و جالب است که روز بعد از این دیدار، ماجرای طبس رخ می دهد و آمریکا حمله می کند. این موضوع نشان می داد که انان نمی دانستند که همه این افراد در سفارت هستند یا خیر، وقتی وارد شدند و همه افراد را دیدند، سریع گزارش دادند که همه افراد هستند. آنان قصد داشتند که از طبس به تهران بیایند و حتی تمام امکانات لازم را فراهم کرده بودند. جالب است که ما این مسیر را بعدا رفتیم و تمام این مقدمه چینی ها برای حمله به تهران را دیدیم. دقت کنید که ما از تمام این اسرا به بهترین نحو نگه داری می کردیم و رسیدگی می شد. از جمله حوادثی که در این میان رخ داد، فرار یکی از اسرا از ساختمان سفارت بود. البته او نتوانست از دیوارهای بیرونی سفارت بیرون برود و وقتی متوجه غیبت او شدیم، سریع جستجو کردیم و او را یافتیم. اتفاق دیگری هم که رخ داد این بود که در یک شب، ناگهان صدا بلند شد و گفتند که فلان گروگان خودکشی کرده است. ماجرا از این قرار بود که آن گروگان پتوی بزرگی را روی خود انداخته است و در زیر آن با استفاده از یک جسم تیز رگ خود را زده بود. البته از آن جا که پتو بزرگ بود، تا چند دقیقه ای این موضوع را نفمیده بودیم. بعد از این که متوجه شدیم که چه بلایی بر سر خود آورده است، سریع برای درمان و پانسمانش اقدام کردیم و نجات پیدا کرد. در حقیقت باید بگویم که در طول این 444 روز، هیچ اتفاقی برای هیچ کدام از کارمندان سفارت پیش نیامد. جالب است بدانید که بعد از ماجرای طبس و برای این که دیگر خطری آنان را تهدید نکند، هر تعدادی از گروگان ها را همراه با یکی از بچه های خودمان به شهرستان های مختلف فرستادیم.

او خلوص مردم را کلید شناخت صحیح فعالیت دانشجویان پیرو خط امام دانست و گفت: می خواهم بگویم که در آن زمان، دانشجویان پیرو امام، سمبل خلوص شناخته می شدند. خاطرم هست که خیلی از مردم، گزارش های فعالیت های جاسوسی در سطح شهر را به ما می دادند و می گفتند که شما می توانید با آنان برخورد کنید. ما هم این گزارش ها را دریافت می کردیم و به بقیه دوستان می دادیم. ما که هیچ عددی در دریای ملت نبودیم اما به هر شهری که می رفتیم، آن چنان از ما تقدیر و تشکر می کردند که گویی چه کار عظیمی انجام داده ایم. ما به کرمانشاه، ایلام، سرپل ذهاب و قصر شیرین رفته بودیم و حتی از بچه ها خواسته بودیم که وارد این مناطق بشوند و صحبت کنند تا یکپارچگی بین ملت قوی تر بشود.

شاکری در بخش پایانی صحبت های خود به حضور دانشجویان پیرو خط امام در جبهه ها اشاره کرد و گفت: با شروع جنگ تحمیلی خیلی از دانشجویان پیرو خط امام به سمت جبهه ها رفتند و وارد جنگ شدند. خیلی از این دانشجویان در جنگ به شهادت رسیدند و ماجرای شهادت شهید علم الهدی در هویزه اوج این ماجرا بود. فکر می کنم که چیزی حدود 30-40 نفر از همان دانشجویان در جنگ به شهادت رسیدند. توجه به یک موضوعی بسیار مهم است و آن هم این است که این دانشجویان، گل سرسبد فرهیختگان کشور بودند. در دانشگاه امیرکبیر، بیش ترین شهید از دانشکده های برق، مکانیک و عمران بود. فرهیخته ترین و برترین دانشجویان ما در دفاع مقدس به شهادت رسیدند. در حقیقت این بچه ها از همه نظر در اوج بودند و این گونه نبود که وامانده باشند. این بچه ها به خوبی فهمیده بودند که راه درست کجاست. متاسفانه عده ای سطح کار ما را پایین می آورند و می گویند ما نمی دانستیم. من به شما می گویم که ما می دانستیم و آگاه بودیم. این دانشجویان خود را کاملا وقف امام و انقلاب کرده بودند. من در پایان می خواهم بگویم که ما اگر سقوط دولت ملی ایران توسط آمریکا در سال 1332 را تنها گناه آمریکا بدانیم، در همان زمان باید سفارت آنان را تسخیر می کردیم.

منبع: تسنیم

مسئولیت صحت اخبار ارائه شده به عهده منبع خبر بوده و این رسانه صرفاً رسالت اطلاع‌رسانی خود را در این رابطه انجام می‌دهد.