گسترش دین ممکن است باعث نابودی دین شود
دکتر ابراهیم فیاض، عضو هیأت علمی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران: ملکوت و آخرت در سریال "پنج کیلومتر تا بهشت" آنقدر ساده نشان داده شده است که وحشت از آخرت که در روایات مختلفی آمده است، از بین میرود/ گسترش دین به این شکل ممکن است باعث ریشهکنی دین شود
مهر نوشت: ابراهیم فیاض عضو هیئت علمی دانشگاه تهران درباره مباحث دینی مطرح شده در سریال "پنج کیلومتر تا بهشت" گفت: گسترش دین به این شکل ممکن است خود به خود باعث ریشه کنی دین شود. چرا که در این فیلم ملکوت و آخرت آنقدر ساده نشان داده میشود که وحشت امیرالمومنین از آخرت که در روایات مختلفی آمده است، از بین میرود. نوعی ساده انگاری که همه افراد را بهشتی معرفی میکند. وی با بیان این مطلب که این شکل ساده سازی به سکولاریسم نزدیک است، افزود: توجه کنید که ابتدا، میانه و انتهای زمان پخش این سریال چقدر تبلیغات پخش میشود. در وسط یک سریال از آخرت به تبلیغات کالاهایی میرسیم که همگی چون مای بیبی، ایزی لایف و ایستک عناوینی انگلیسی دارند و حتی در تبلیغ نوشیدنی متاثر از همین سریال روح را مسخره کردهاند. نویسنده کتاب "مهندسی فرهنگ عمومی" با اشاره به ابتذال موجود در معنویت به نمایش گذاشته شده در "پنج کیلومتر تا بهشت" تصریح کرد: البته این سریال دارای داستان پردازی خوبی است و کارگردانی بدی ندارد. اما نتوانسته تحلیل خوبی از مباحث ارائه دهد و لوکیشنهای ضعیفی دارد. بیشتر لوکیشنهای کوچک در فضای روستایی یا در شهر خلوت مورد استفاده آثار معنوی قرار میگیرد تا مخاطب را بر اصل مطلب متمرکز کنند. مثلا روستایی در شمال کشور فضای مناسبتری بود. فیاض با تاکید بر سادهانگاری دینی صورت گرفته در این سریال، یادآور شد: جریانی که دین را عرفانی یا فلسفی میکند مورد قبول نیست. ما به دین حکمتی اعتقاد داریم. همانطور که پیامبر (ص) میفرمایند: انا مدینه الحکمت و علی بابها. برای همین باید سیستم داستان پردازی حکمی مورد استفاده قرار گیرد. این استاد دانشگاه گفت: صهیونیسم مسیحی و کشت و کشتاری که بوش با سواستفاده از جریانی که فاقد عقل و فکر است، راهاندازی کرد نتیجه همین سادهانگاری دینی است. اما حکمت سرشار از معنویت در کنار عقلانیت است. همانطوری که بهشت را انتهای آخرت میداند و میگوید جهنم تنها مسیری برای رسیدن به بهشت است. وی در پایان تصریح کرد: اما دینهای عرفانی و فلسفی چون هندوییسم خوفی که در گناه و مرگ و مفاهیم این چنینی وجود دارد را از بین برده و به انحرافی وحشتناک میانجامد. همین عرفان باعث تشدید گناه میشود. در مسیحیت و هندوییسم همه بهشتی هستند و انذار به دوری از گناه وجود ندارد و ملکوت و ملک خدا شوخی گرفته میشود. در حالی که در دین حکمی با انذار از گناه، بهشت هم به این واسطه قابل دسترس میشود.