روز سرباز تبریک گفتن ندارد!
نسیم‌آنلاین؛ محمدصالح نیکنام: قسمت مناسبت‌های تقویم را که نگاه می‌کنی، بخش قابل توجهی از آن اختصاص دارد به روز اقشار و اصناف مختلف. از پزشک و مهندس گرفته تا معلم و کارگر.
اما منطق نامگذاری یک روز در سال برای این گروه‌ها چیست؟
احتمالا اینکه جامعه و مسئولینی که 364 روز سال از خدمات آن گروه استفاده کرده‌اند یک روز را هم کمی درگیر مسائل آن گروه شوند تا هم قدر آن گروه را بیشتر بدانند و هم اینکه به این بهانه تدبیری برای حل مشکلات آن گروه اندیشیده شود. مساله‌ای که تا حدود خوبی هم در مورد روزهای مربوط به این گروه‌ها صادق است.
مثلا حتی برای اقشار آسیب‌پذیر و دور از قدرتی مثل معلمان و کارگران، از چند روز قبل از روز معلم و کارگر رسانه‌های مختلف شروع می‌کنند به ضریب دادن به اخبار آن گروه یا گفت‌وگوی تخصصی حول موضوعات آن گروه می‌گذارند تا مسائل و مشکلات ایشان حداقل در این چند روزه کمی مورد توجه مردم و تصمیم‌گیران قرار گیرد، وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های مرتبط با حوزه کاری آنها به تکاپو می‌افتند تا مسائل ایشان را حتی نمادین و شعاری هم که شده حل کنند یا لااقل استارت طرحهایی برای حل مشکل آنها را بزنند، مسئولین ارشد کشوری به میان آنها می‌روند تا از آنها تقدیر کنند و درد دلهایشان را بشنوند، معمولا هدایایی هم برای این اقشار در نظر گرفته می‌شود.
اما سرباز که در روش فعلی در بهترین سالهای عمرش به اجبار قانون، مشغول به فعالیت در شرایط سخت است، همانطور که سهم عادلانه‌ای از حقوق و قوانین حمایتی ندارد، قرار نیست روزش هم برایش توفیر چندانی داشته باشد!
روز اول مهر در حالی به عنوان روز سرباز نامگذاری شده است که نه تبلیغی برای این روز می‌شود، نه از مسئولین ارشد کشور کسی به سربازان سر می‌زند و نه خبری از رسیدگی به مشکلات ایشان در رسانه‌ها هست. البته در این مورد شاید نشود خیلی به رسانه‌ها خرده گرفت. تجربه دفعات پیشین رسانه‌ها در پرداختن به بحث سربازی اجباری و حقوق سربازان نشان می‌دهد، پیگیری این مسائل چندان بی‌هزینه نیست و تا وقتی دستگاه‌های مسئول نگاهشان به مسئله چند بعدی سربازی فقط از بعد امنیتی و آن هم از نوع تهدیدمحور باشد عملا روز سرباز تفاوتی با 364 روز دیگر آنان ندارد.
در حقیقت اول مهر هم روزیست برای نگفتن از عدم پرداخت حقوق قانونی سربازان، روزی برای نگفتن از اتلاف بخش قابل توجهی از وقت جوانان در سربازی، روزی برای نگفتن از شرایط نامناسب نگهداری و کار سربازان، و روزی برای نگفتن از معایب بزرگ روش فعلی سربازی برای کشور.
خلاصه روز اول مهر روزیست برای این که همچنان خودمان را نسبت به یکی از مهمترین مسائل جوانان به کوچه علی چپ بزنیم...
