بخشی از بیانات رهبر معظم انقلاب در باب "عدالت": مردم براى تحقق آرمانهایى انقلاب کردند. این آرمانها عبارت بود از ساختن یک ایران آباد و آزاد، داشتن مردم آگاه و برخوردار از عدالت اجتماعى، نجات از وابستگى و عقبماندگى علمى و استبداد و قهرى که آن روز بر این مملکت حکمفرما بود…. تحقق این اهداف، تدریجى است؛ چیزهایى است که باید براى آن تلاش و مجاهدت کرد و قدم به قدم پیش رفت. نظام اسلامى، یک نظام پیشساخته - مثل خانههاى پیشساخته - نیست؛ نظامى است که باید آجر آجر و سنگ سنگ روى هم چید و آن را بالا برد. در اثناى این کار، طبیعى است که مشکلاتى پیش بیاید. این مفاهیمى هم که من گفتم - عدالت اجتماعى، آزادى، آگاهى، معنویت؛ که جزو مبانى این نظامند - مفاهیم ایستا و متحجرى نیستند. اینها چیزهایى هستند که بر حسب پیشرفت و اقتضائات زمان، ممکن است مصادیقشان تغییر پیدا کند. در اثناى این کار بسیار پرتلاش و پرزحمت، بسیار طبیعى است که مشکلاتى پیش آید؛ چون به طور پیوسته و دائم بایستى مهندسى و معمارى کرد و مراقب بود که هیچ نقطهاى از این بنا برخلاف جهت صحیح ساخته نشود. ما هنوز راه زیادى داریم؛ هم به عدالت اجتماعى ای که اسلام از ما خواسته
است - و اسلام در این خصوص بسیار سختگیر است - هم به آن سطحى از آزادى که ملت ایران مستحق و شایسته آن است، هنوز نرسیدهایم. ما هنوز کار داریم؛ این راه، راهى طولانى است. اینکه من بارها به جوانها مىگویم خودتان را آماده کنید، براى همین است. شما باید این راه را طى کنید. این راه هم راهى است که در هر کیلومترش تابلوى «توقف ممنوع» نصب شده است؛ لذا در این راه نباید توقف کرد. سربازان عدالت اجتماعى باید خستگىناپذیر باشند. کسانى که در این راههاى طولانى و آرمانهاى بزرگ حرکت مىکنند، باید خستگى حس نکنند. یک ملت، اینگونه به سیادت و آقایى و آرمانهاى خودش مىرسد. هیچ ملتى با تنبلى به سیادت و سعادت نمىرسد. بزرگترین مصیبت براى یک ملت این است که بگوید چون ما نتوانستیم همهى هدفهاى خود را تأمین کنیم، پس ولش! نخیر؛ بایستى هدفها را دنبال کرد. بیانات در جلسه پرسش و پاسخ دانشجویان دانشگاه صنعتى امیرکبیر - 22/12/1379