اخبار آرشیوی

به گزارش «نسیم»، بخشی از یادداشت صادق زیباکلام بدین شرح است: این هم از الطاف خفیه است که آقای احمدی نژاد در دستوری صریح و مستقیم به وزرای علوم و بهداشت و درمان خواهان توقف جداسازی دختر و پسر در دانشگاه ها و توقف بازنشستگی استادان شده اند. انگیزه ایشان هر چه باشد، باید آدمی مثل من که جز انتقاد و انتقاد و باز هم انتقاد، کلام دیگری در قبال تصمیمات، حرف ها و نظرات و عملکرد آن خسرو خوبان ظرف ششش سال گذشته نداشته ام، این شهامت را در خودم پیدا کنم و بگویم دست مریزاد. راستی را آن است که ظرف 32 سالی که از انقلاب می گذرد تصمیمی به بی محتوایی و به غیرمنطقی بودن تفکیک جنسیتی در دانشگاه ها از سوی مسئولان آموزش عالی کشور اتخاذ نشده بود. از روزی که شورای عالی انقلاب فرهنگی این تصمیم را اتخاذ و برای اجرا به وزارتخانه های علوم و بهداشت و درمان ابلاغ کرد، تا به امروز محض نمونه حتی یک دلیل منطقی و یک کلام حرف حساب، نه از سوی اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی و نه از وزارت علوم آقای دکتر کامران دانشجو که در مقطعی از شورای عالی انقلاب فرهنگی هم داغ تر شده بودند برای این مساله ارائه نشد. سخنان و گزاره های کلی نظیر اینکه ما می خواهیم کرامت انسانی را در دستگاه ها بالا ببریم، ما می خواهیم جوانان و دانش پژوهان مان در محیط های دانشگاهی احساس امنیت اخلاقی داشته باشند، ما می خواهیم دانشگاه هایمان محل پرورش ایمان و تقوا باشد، ما با علم و تحصیل دختران مخالف نیستیم بلکه با بی اخلاقی مخالفیم و از این دست مطالب از سوی اعضای شورا و وزیر علوم زیاد گفته شد. یا جناب حجت الاسلام قرائتی هم که در تصدیق تفکیک جنسیتی فرمودند که ما در مدارس دختران و پسران مان را جدا می کنیم، اما در دانشگاه آن ها را کنار هم می نشانیم، به قطار به راه افتادن تفکیک جنسیتی پیوستند. اما نه شورای عالی انقلاب فرهنگی ، نه وزارت علوم، نه جناب حجت الاسلام قرائتی و نه سایر بزرگان و کسان دیگری که ظرف چند ماهه اخیر علی الدوام آب به آسیاب تفکیک جنسیتی ریختند، هیچ دلیلی ارائه ندادند که حکمت و ضرورت این تصمیم چیست؟ در بخش دیگر این یادداشت می خوانیم: خیلی تعجب نکنیم. نه تنها در پس تصمیم تفکیک جنسیتی هیچ مطالعه و بررسی از سوی شورای عالی انقلاب فرهنگی ، وزارت علوم و سایر نهادهای وابسته به اصولگرایان صورت نگرفت که در خصوص طرح اسلامی کردن علوم انسانی و بومی سازی علوم انسانی هم هیچ مطالعه و بررسی جدی ظرف دو سال گذشته صورت نگرفته. الا همان کلی گویی ها و شعارهای تکراری همیشگی.