آقای ظریف؛ چه کسی گِرا می دهد؟
آقای ظریف بهتر است بجای فراربه جلو و ادعاهای واهی، نسبت به گِرا دادن های مشخص به طرف های خارجی برای منافع سیاسی و حزبی خود پاسخگو باشد
نسیم آنلاین ؛ علیرضا فقیهی راد: محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه در آخرین گفتگوی خود با سایت خبری انتخاب در ادعای عجیب مدعی شده : «بعضی دوستان به امریکا «گرا» می دهند که با ما بهتر می توانید کار کنید؛ ما که سکوت می کنیم، ولی دلیل نمی شود که متوجه این گراها نیستیم. می دانم و خبرش را به من می دهند که دوستان به آمریکا گفته اند این ها در قدرت نمی مانند و قدرت این ها چند روزه است.»
پیش از این هم ظریف در صحن علنی مجلس در ۱۵ تیرماه امسال گفته بود: «من هیچ گاه مسائل داخلی را به خارج از کشور نبردم!... سیاست خارجی حوزه دعوای جناحی و گروهی نیست.»
اما برای آنکه مشخص شود چه کسی به طرف های خارجی برای پیروزی جناح سیاسی خود گِرا داده و و مسائل داخلی را به خارج از کشور برده کافیست تاریخ را بازخوانی کنیم. برخلاف این مدعاها متاسفانه جناب دکتر ظریف سابقه روشنی در این زمینه ندارند.
ظریف در سال 83 که روزهای آخر عمر دولت اصلاحات بود و زمانی که مشغول مذاکره با کشورهای اروپایی در مذاکرات شکست خورده موسوم به سعدآباد بود در حاشیه یکی از دیدارها با البرادعی دبیرکل وقت آژانس بین المللی انرژی اتمی گفتگویی صمیمانه انجام می دهد و در آنجا تاکید می کند، بسیاری از کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری از شکست مذاکرات سود می‌برند، و به رئیس آژانس گوشزد می کند که اعتبار غرب و نیز جریان حاکم بر دولت در ایران از بین رفته و رسیدن به توافق در این مقطع (در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری) می‌تواند به بازتولید این اعتبار منجر شود. ظریف در این دیدار که فیلم آن بعدها منتشر شد می گوید: «بسیاری از کاندیداها از شکست مذاکرات ما سود می‌برند، آنها موفقیت جذابی در این گفت وگوها نمی‌دیدند. از سویی آن ها آدم‌های پر نفوذی هم بودند. هم برای اروپایی‌ها و هم مذاکره‌کنندگان اعتبار ایران از دست رفته بود. این تنها مشکل اعتماد به آنها نبود، این مشکل اعتماد به جبهه ما هم بود، اعتماد به نوع اعتبار ما در خانه.»
اما این تنها مورد از عملکرد سیاسی و گِرای روشن ظریف به طرف های خارجی نیست، ظریف در سال 93 در جلسه شورای روابط خارجی آمریکا در پاسخ به هاله اسفندیاری مدیر بخش خاورمیانه موسسه تحقیقاتی وودرو ویلسون متاسفانه مجددا مسائل داخلی و انتخابات درون کشور به خارج از کشور می برد و می گوید :« اگر مذاکرات بی‌نتیجه بماند، مردم با رأیشان من را بازنشست خواهند کرد!»
هاله اسفندیاری که از طریق ارتباط ویدئویی در این نشست حاضر بود یک سوال تامل‌برانگیز داخلی از مسئول سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران پرسید: دکتر ظریف، خیلی متشکرم. آیا شکست در مذاکرات هسته‌ای بر سیاست خارجی ایران تاثیرگذار خواهد بود؟ اگر بله، چگونه؟ تاثیر این شکست بر سیاست داخلی چطور؟ البته می‌دانم که این حوزه مربوط به شما نیست . جواد ظریف نیز به این سؤال اینگونه پاسخ داد: بی‌تردید، همینطور است زیرا ما روندی را شروع کرده‌ایم که هدف از آن تغییر فضای سیاست خارجی کشور است . اگر با وجود تلاش‌های ما برای تعامل، این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند، مردم ایران این فرصت را خواهند داشت تا ۱۶ ماه دیگر که انتخابات پارلمانی در ایران برگزار می‌شود، به این عملکرد ما (با آرای خود) پاسخ دهند . وقتی قبلا در تعامل و مذاکرات درباره توافق هسته‌ای با جامعه بین‌المللی در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵، توافق‌هایی کردیم و تلاش‌های ما برای عملکرد شفاف، از جانب اتحادیه اروپایی رد شد، البته باید توجه داشت که اتحادیه اروپایی به تنهایی فعالیت نمی‌کرد و افرادی در کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا مانع از هرگونه توافق شدند، همانطور که حالا هم کسانی هستند که نمی‌خواهند هیچگونه توافقی حاصل شود قطع نظر از اینکه مفاد آن چه باشد. در آن زمان مردم با انتخاب رئیس جمهوری متفاوت(احمدی‌نژاد) به دلیل شکست(در مذاکرات) در واقع به ما پاداش دادند که مرا هم زود بازنشسته کرد!(خنده حضار)، حالا من بار دیگر زنده شده‌ام ) خنده حضار .( به نظر من، در انتقال پیامی که جامعه بین‌المللی و بویژه غرب می‌خواهد به ایران منتقل کند باید بسیار دقت کند . باید دید تعامل از جانب ایران و تلاش ایران برای باز بودن و نگاه به آینده داشتن با پاسخ مثبت مواجه می‌شود یا اینکه بار دیگر، رد می‌شود. من فکر می‌کنم مردم ایران پاسخ خود را در صندوق‌های رای نشان خواهند داد.
محمد جواد ظریف سال 95 نیز با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری در پاسخ به سوال روزنامه ایتالیایی کوریه دلاسرا درباره اینکه «آیا هنوز مقاومتی برای تعامل و گشایش(روابط) با غرب (در ایران) وجود دارد؟» نسبت به رای نیاوردن در انتخابات های ایران اظهار نگرانی کرده و می گوید : «برای اینکه همه عواقب و نتایج توافق(هسته‌ای) پذیرفته شود، توافق باید نشان دهد که منافع دارد. اگر مردم منافع آنرا ببینند، آنها به حمایشان ادامه می‌دهند اگر اینطور نشود آنها می‌توانند به صندوق‌های رای بگویند که به آنهایی که از توافق حمایت کردند، رای ندهید. من معتقدم که توافق به نفع همه است . »
حالا آقای ظریف بهتر است بجای فراربه جلو و ادعاهای واهی، نسبت به گِرا دادن های مشخص به طرف های خارجی برای منافع سیاسی و حزبی خود پاسخگو باشد. آقای ظریف با مدعای حرفه ای گری متاسفانه بارها مسائل داخلی کشور به خارج از کشور گره زده و اکنون که برجام همچون دوره مذاکرات سعدآباد با شکست مواجه شده در تلاش است به طریقی و وسیله ای رقیب را مقصر جلوه داد. آقای ظریف به راستی چه کسی گِرا می دهد؟
