۵ نکته پیرامون سفرهای استانی نمایندگان مجلس
بعضی از افراد و جریانات که صرفا پشت میزنشینی را می پسندند، این کارها را دامن زدن به انتظارات و توقعات مردمی می دانند و اساس سفرهای استانی و سرکشی میدانی را تخطئه می کنند.
نسیم آنلاین ؛ حسین رضایی: مجلس یازدهم در شرایطی روی کار آمد که مردم از بی‌کفایتی و بی‌تفاوتی مجلس دهم به ریاست علی لاریجانی و همچنین دولت روحانی نسبت به مشکلات خود عصبانی بودند و انتظار تغییر و تحول اساسی از نمایندگان جدید داشتند. تغییر و تحولی که بر محور رسیدگی به مشکلات واقعی و عینی مردم می‌چرخید. نمایندگان مجلس یازدهم هنوز در ابتدای راه هستند و برای قضاوت پیرامون عملکرد آنها زود است، اما جدای از تصویب قوانین و نظارت بر عملکرد دولت از طریق طرح سئوال و استیضاح و امثالهم آنها در یکی از اقدامات خود وارد بازدیدهای میدانی از نقاط مختلف کشور بطور خاص مناطق محروم شده اند.
در مدت اخیر جمعی از نمایندگان با سفر به شهر محروم غیزانیه پیگیر حل مشکل آب این منطقه شدند، پس از آن به هفت تپه رفتند تا مشکلات کارگران را احصا کنند و در جهت رفع موانع آنها اقدام کنند. دیروز هم جمعی از نمایندگان به چابهار رفته و مشکلات صیادی، هدر رفت آب و مسائل معیشتی مردم را از نزدیک نظاره کردند.
از طرفی محمدباقر قالیباف رئیس مجلس هم در اولین سفر استانی خود به خوزستان که هر روز خبر ناگواری از وضع اسفناک آن مخابره می‌شود رفته است. قالیباف به روستاهای محروم خوزستان رفته و سعی کرده بدون واسطه در جریان مسائل و مشکلات مردم قرار بگیرد.
اما این سفرها و نظارت‌های میدانی نمایندگان مجلس یازدهم با حاشیه ها و طرح سئوال های متعددی در رسانه ها روبرو شده است که در ادامه پیرامون آن نکاتی قابل ذکر است:
۱. بعضی از رسانه های اصلاح‌طلب چون روزنامه اعتماد در نقد این سفرها نوشتند، وظیفه نمایندگان تهران نیست که به حوزه های انتخابیه سایر شهرها سفر و نظارت کنند. آنها فقط باید در حوزه نمایندگی خود باشند و سرکشی کنند. این در حالیست که طبق اصل 184 قانون اساسی « هرنماینده در برابر تمام ملت مسئول است و حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی مشور اظهار نظر نماید.»
اساسا این تلقی که نماینده‌ها فقط نماینده حوزه انتخابیه خود هستند غلط و گمراه کننده است. هر نماینده به دلیل اینکه در تمامی تصمیمات کشوری صاحب رای و نظر است نماینده تمامی ملت است و در حوزه نظارتی نیز محدود به حوزه انتخابیه خود نیست و نسبت به تمام مناطق کشور مسئول و در برابر آنها باید پاسخگو باشد.
۲. از سوی دیگر بعضی از افراد و جریانات که صرفا پشت میزنشینی را می پسندند، این کارها را دامن زدن به انتظارات و توقعات مردمی می دانند و اساس سفرهای استانی و سرکشی میدانی را تخطئه می کنند. اشرافی که سال ها دور از مردم بوده، با روحیه مردمی و جهادی مدیران سازگار نیستند و بقیه را نیز منع می کنند چرا که بعدها از آنها نیز انتظار می رود که از زیربادکولر در پشت میزهای خود بلند شوند و به مناطق محروم و حاشیه ای سربزنند.
۳. بعضی رسانه ها و فعالان سیاسی سفر استانی قالیباف را به انتخابات۱۴۰۰و حضور وی گره می‌زنند. نمی‌توان از اکنون نیت خوانی کرد و اصل حرکت را تخطئه کرد. نباید به بهانه دعواهای سیاسی اصل حضور میان مردم و شنیدن مستقیم دردهای آنها را زیرسئوال برد. لذا چه نیت قالیباف حضور در انتخابات باشد یا خیر، که البته نمی توان راجع آن قضاوت کرد، اساس این حرکت اقدامی مثبت است که باید تداوم داشته باشد. و از سویی هم مانع از بهره برداری های احتمالی انتخاباتی هر فرد و جریانی از مشکلات مردم شد.
۴. اما مساله مهم در این سفرها و بازدیدهای میدانی آن است که مردم باید نتیجه ملموس و مشخص این سفرها را ببینند. وگرنه در صورتی که این نظارت های میدانی منجر به عمل و تغییر و تحولات مثبت برای مردم منطقه نشود، بیشتر شوآف و اقدامات تبلیغی از آن برداشت خواهد شد. و از طرفی مردمی که خوشحال از حضور یک مدیر ارشد کشور بودند و امیدوار شده بودند، اگر تغییری اتفاق نیفتد، موجب ناامیدی مضاعف آنها از نظام خواهد شد. چرا که این برداشت را خواهند که مدیران ارشد نظام هم آمدند و عکسشان را گرفتند اما تغییری اتفاق نیفتاد. لذا برای قضاوت دقیق تر پیرامون این سفرها که مبنا و اصل شان صحیح و درست است، باید زمان داد و منتظر ماند و دید که نتیجه این سفرهای استانی چه خواهد شد؟
۵. در آخر متاسفانه بعضی از طرفداران جریانات حاضر در مجلس شورای اسلامی، با تقلیل و تنزل امر تحول و با ضریب دادن اقدامات نمادین، صرف نپوشیدن کت و شلوار، را مانند تقدیر از غذاخوردن رئیس مجلس در غذاخوری مجلس! نشان تحول تلقی کرده و مشغول شوهای رسانه ای شده اند. که ناگفته پیداست این دست از اقدامات طرفداران جریانات و افراد حاضر در مجلس، چیزی جز بدنامی برای نمایندگان در افکار عمومی و تقلیل مطالبات اساسی مردم به اقدامات نمادین نخواهد داشت. این اقدامات نمادین اگر همراه با اقدامات عملی و عینی همراه نباشد، قطعا نتیجه عکس خواهد داد و مردم که نتیجه ای ملموس ندیده اند؛ با همان ظواهر هم مخالفت خواهند کرد.
