جای خالی صداوسیمای مستضعفین در آمریکا!
در این نبرد نابرابر ایران با سلطه آمریکا، چرا نباید صداوسیمای جمهوری اسلامی وارد نبرد رسانه ای بشود و نه صرفا منفعلانه و در نقش توضیح شبهات طرف مقابل، بلکه یک بار هم شده در نقش حمله کننده و فعالانه وارد میدان شود و از شرایط کامل مساعد و عیان پیش آمده استفاده کند تا چهره بزک شده غرب و آمریکا را مفتضح کند.
نسیم آنلاین ؛ علیرضا ربیعی: بیش از یک هفته از اعتراضات گسترده مردم آمریکا به تبعیض نژادی و ظلم ساختاری در آمریکا می گذرد، دامنه اعتراضات از مینیاپولیس شهری که جورج فلوید سیاه پوست آمریکایی به دست پلیس کشته شد به بقیه شهرها نیز گسترش پیدا کرده است. معترضان حتی تا چندصدمتری کاخ سفید نیز رفته اند، ترامپ دستور سرکوب و حمله را به فرمانداران داده، گارد ملی را وارد میدان کرده و حتی در واشنگتن دی سی ارتش را مامور برخورد مستقیم با معترضان کرده است. ساعت به ساعت بر حجم و عمق اعتراضات و از آن طرف شدت خشونت پلیس و گارد ملی آمریکا افزوده می شود.
دیگر نقاب دموکراسی و آزادی خواهی آمریکا برداشته شده، چهره خشن و وحشی ساختار ظالمانه آمریکا عریان شده، حتی کشورهای همراه آمریکا، در اروپا را نیز به اعتراض واداشته است. مردم در بعضی از کشورهای اروپایی همراه با جنبش اعتراضی آمریکا در کشورهای خود تجمعات بزرگی برپا کرده اند. تحولات سرعت زیادی گرفته است، در بسیاری از شهرهای آمریکا ارتباطات اینترنتی را قطع کرده اند، تا چون چند صده گذشته صدای سیاه پوستان در گلو بماند و همین اندک راه تنفس را هم ببندند.
این روزها بهترین فرصت است تا رسانه های حقیقت طلب و آزاده جهان صدای مردم تحت ستم سیاه پوست آمریکا را به جهان برسانند. اما در یک غفلت تاریخی و انفعال به تمام معنا صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران صرفا کاری جز بازپخش تصاویر آرشیوی رسانه های خبری دنیا نمی کند! تمامی ابتکار صداوسیما اختصاص پیدا کرده به یک گزارش خبری در اخبار روزانه و زیرنویس های شبکه خبر که همگی نیز صرفا بازپخش و بازنشر اخبار رسانه های دنیا است.
صداوسیما با وجود داشتن خبرنگاران متعدد در آمریکا، داشتن شبکه هایی چون پرس تی وی و العالم اما در مهمترین تحولات دنیا و بطور خاص در این شرایط تاریخی منفعلانه صرفا در نقش تماشاچی و یا نهایتا بازتاب دهنده اخبار است. امروز جای خبرنگاران میدانی از میانه اعتراضات سیاه پوستان آن هم به زبان های مختلف حقیقتا خالی است. چرا یک تصویر و فیلم و گزارش اختصاصی از اعتراضات مردم تحت ستم آمریکا نباید توسط رسانه ملی پخش شود؟ جایگاه صداوسیما جمهوری اسلامی در بازتاب صدای مظلومین جهان خواه در کشورهای اسلامی و یا در اروپا و آمریکا چیست؟ آیا امروز بهترین فرصت برای حمله به ساختارهای ظالمانه آمریکا نیست؟ آیا نقض حقوق بشر و آزادی بیان توسط آمریکا را نباید به بهترین وجه برای مردم دنیا و کشور خود ما به تصویر کشید؟
در این نبرد نابرابر ایران با سلطه آمریکا، چرا نباید صداوسیمای جمهوری اسلامی وارد نبرد رسانه ای بشود و نه صرفا منفعلانه و در نقش توضیح شبهات طرف مقابل، بلکه یک بار هم شده در نقش حمله کننده و فعالانه وارد میدان شود و از شرایط کامل مساعد و عیان پیش آمده استفاده کند تا چهره بزک شده غرب و آمریکا را مفتضح کند.
به راستی صداوسیمای جمهوری اسلامی نمی تواند محور رسانه ای گروه های ضدسلطه و ضد نظام سرمایه داری غرب و آمریکا در جهان باشد؟ اساسا پیوست رسانه ای دفاع از محرومین و مستضعفین جهان بجز دستگاه سیاست خارجی کشور، جزو وظایف صداوسیما نیست؟
متاسفانه صداوسیما آنقدر منفعل و عقب مانده حتی در بازتاب و بازنشر اخبار رسانه های دنیا عمل می کند، که مرجعیت خبری خود، برای مردم ایران را هم از دست داده است. و مردم ایران هم ترجیح می دهند اخبار اعتراضات سیاه پوستان آمریکا را از طریق شبکه های اجتماعی و رسانه های خبری انگلیسی زبان دنبال کنند تا از طریق صداوسیما!
گویا صداوسیما حتی برای مخاطب داخلی خود در تبیین چهره بزک شده آمریکا هم در برابر جریان غرب گرا منفعل شده است. این روزها بهترین فرصت نمایش چهره پلید و سرکوب گر آمریکاست، آن هم با جذابیت بالا برای مخاطبین اما صداوسیما صرفا به چند خبر ساده اکتفا می کند و رد می شود. این روزهای طلایی در حال گذر است و جای خالی سیمای مستضعفین در آمریکا بیش از پیش احساس می شود.