روایتی جدید از زیرپوست ماهشهر

حجت الاسلام سیدسلمان هاشمی امام جمعه شهرک طالقانی بندر ماهشهر در یادداشت شفاهی ضمن تشریح مشکلات معیشتی که مردم این شهرک با آن دست‌ و پنجه نرم می‌کنند، به ناآرامی‌ها و اغتشاشاتی که پس از اعلام تصمیم بنزینی دولت در این شهرک رخ داد، پرداخته است.

شهرک طالقانی از قدیم میزبان مردم بومی محدودی بود ولی پس از جنگ تحمیلی از شهرهایی همچون آبادان، بهمن‌شیر، اروند و چند شهر جنگ‌زده دیگر به این منطقه کوچ کردند به‌طوری که هم‌اکنون 80 درصد جمعیت این شهرک را مردم مهاجر و جنگ‌زده تشکیل می‌دهد، بنابراین مردم این شهرک از طرفی محرومیت جنگ را تحمل کردند و از سوی دیگر در معرض تبعیض‌های موجود در منطقه هستند. مسئله دیگر اینکه مردم کوچ‌کرده به این شهرک به‌دلیل عدم آبادانی شهرهای محل زندگی خود در سالهای پس از پایان جنگ نیز ترجیح دادند که در همین شهرک ادامه زندگی دهند.

مردم این منطقه از نظر امکانات رفاهی در محرومیت جدی قرار دارند. یکی از مشکلات مردم این شهرک این است که در طول 50‌ــ‌40 سال گذشته خندقی در حدود 160 هکتار دور تا دور آن حفر شده است به‌طوری که مردم شهرک را به‌نوعی محصور کرده است. این خندق حفرشده که تاکنون منجر به غرق شدن چند طفل معصوم شده به‌قدری بزرگ است که حتی افراد بالغ نیز در صورت افتادن در آن ممکن است غرق شوند.

از سوی دیگر برخی مدارس شهرک طالقانی فرسوده است و حتی نمازخانه ندارد، همچنین کمبود معلم یکی دیگر از مشکلات ساکنان این شهرک است. در این شهرک یک بازار مرکزی وجود ندارد تا مردم بتوانند به‌شکل متمرکز مایحتاج خود را تهیه کنند، همچنین در بحث آب، آب آشامیدنی این شهرک به‌نوعی غیرقابل شرب است به‌طوری که مردم برای تأمین آب خود باید متحمل دو نوع هزینه شوند؛ یکی هزینه عمومی آب و دیگری هزینه تصفیه آن.

البته در بحث روشنایی وضعیت شهرک خیلی بد نیست ولی در بحث مسکن فشار زیادی بر مردم وجود دارد، همچنین شهرک فاقد حتی یک درمانگاه شبانه‌روزی تأمین اجتماعی است؛ این درحالی است که در حدود 3 تا 4 هزار نفر از ساکنان شهرک دارای دفترچه تأمین اجتماعی هستند ولی به‌دلیل عدم وجود درمانگاه شبانه‌روزی نمی‌توانند از این خدمات استفاده کنند. شهرک نیاز مبرم به حضور دکتر متخصص و ترمینال تاکسیرانی دارد، از طرف دیگر نیازمند اداره برق و اداره گاز است و از آنجا که مخابرات منطقه بالای 30 سال عمر دارد این تأسیسات نیاز به یک بازسازی اساسی دارد، همچنین فاضلاب شهری و کمبود فضای سبز مشکلات زیادی برای مردم ایجاد کرده است. البته از نظر برق و گاز مردم شهرک طالقانی مشکل خاصی ندارند.

در ارتباط با تمامی مشکلاتی که به آنها اشاره کردم در این سالها پیگیری‌های زیادی صورت گرفته ولی نتیجه مطلوبی از این پیگیری‌ها حاصل نشده است. متأسفانه برای بسیاری از بومیان منطقه علی‌رغم داشتن مدارک دانشگاهی، هیچ شغلی در منطقه نیست، در حالی که در 4 سال اخیر بسیاری از نیروهای غیربومی در صنایعی که در 10کیلومتری محل زندگی بومیان است استخدام و مشغول به کار شده‌اند و تنها سهم بومیان منطقه از این صنایع دود حاصل از این صنایع بوده است. پروازهای ماهشهر ــ تهران و به‌عکس قطعاً برای بومیان منطقه نبوده و این پروازها مختص شاغلان غیربومی منطقه است که مشاغل موجود این منطقه را اشغال کرده‌اند.

یک عامل مهم نارضایتی مردم، بحث تبعیض است. مردم شهرک طالقانی که در مجاورت صنایع زیادی زندگی می‌کنند،‌ دوست دارند نفعی نیز از این صنایع ببرند. مردم این منطقه نیز دوست دارند امکاناتشان مانند شهرک بعثت باشد ولی متأسفانه در این سالها شاهد تبعیض بوده‌اند.

در بخش عمرانی شهرداری بندر ماهشهر در کمال تعجب شاهد این مسئله هستیم که تنها 4.5 درصد از بودجه عمرانی کل شهرداری به شهرک طالقانی اختصاص یافته است. متأسفانه از چراغ‌های شهری گرفته تا کفپوش شهر در شهرک طالقانی و ماهشهر تفاوت‌های زیادی وجود دارد و مردم این تفاوت‌ها را می‌بینند. همچنین مدرسه‌های بندر ماهشهر از نظر کیفی با مدارس شهرک طالقانی قابل مقایسه نیستند به‌طوری که برخی اولیای محصلین ساکن در شهرک طالقانی فرزندان خود را به مدارس بندر ماهشهر می‌فرستند.

اگر بحث بیکاری و مسکن حل شود که این مسئله به‌راحتی از طریق موظف کردن شورای راهبردی صنایع قابل مرتفع شدن است، می‌توان رفاه نسبی را برای مردم منطقه فراهم کرد، از جمله اینکه سوله‌های تولیدی برای اشتغال جوانان شهرک احداث و یا برای مردم شهرک فضای سبز مناسبی ایجاد شود. در عین حال باید به این مسئله نیز تأکید کنم که مردم این منطقه با همه وجود عاشق رهبری، امام حسین و اهل‌بیت(ع) و انقلاب هستند و در عین حال عاشق عدالت هم هستند. ما منکر این نیستیم که برخی اغتشاشات نیز در قضایای آبان ماه در شهرک طالقانی اتفاق افتاد ولی از این مسئله ناراحت هستیم که همه می‌گویند هرچه اغتشاش بوده زیر سر بچه‌های شهرک طالقانی است.

در بحث اغتشاشات آبان ماه لازم است بگویم که در روزهای اول هیچ اغتشاش و ناآرامی سنگینی در شهر وجود نداشت مگر اینکه در سه ــ چهار محله از شهرک چند نفر از جوانان تعدادی لاستیک‌ را آتش زدند اما مشکل خاصی نبود ولی پس از درگیری‌‌هایی که در شهر چمران رخ داد ناآرامی‌ها نیز به شهرک طالقانی کشیده شد و بعضی از بچه‌های شهرک و برخی دیگر که مشخص نیست از کجا آمده بودند اقدام به تیراندازی به‌سمت نیروهای انتظامی کردند.

درباره مستندی که در روزهای اخیر از وضعیت مردم شهرک طالقانی منتشر شده باید گفت که این مستند تنها یک بُعد قضیه را بازتاب داده که وجه تبعیض و بیکاری موجود در منطقه است. اما کارگردان این مستند می‌توانست نکات دیگر را نیز درنظر بگیرد، یعنی مثلاً می‌توانست از مصاحبه 20دقیقه‌ای که با بنده داشت به‌جای پخش چند ثانیه توضیحات بیشتری را در مستند بگنجاند، شاید این از بدسلیقگی کارگردان مستند بوده و ایشان هیچ غرضی از این نحوه نمایش نداشته باشد.

این‌که در مستند پخش‌شده برخی از ساکنان شهرک می‌گویند که هیچ اسلحه‌ای در شهرک نیست، حرف دقیق و درستی نبود. درست است که اسلحه به‌نسبت سال‌های گذشته در شهرک کم شده ولی همچنان در مراسمات و عروسی‌ها شاهد هستیم که اسلحه‌های زیادی دست مردم دیده می‌شود و طبعاً این اسلحه‌ها نیز در قضایای اخیر به‌کار گرفته شده ولی نباید رفتار یک عده آشوبگر را به همه مردم تعمیم داد، نباید همه توجهات درباره اغتشاشات صورت‌گرفته به‌سمت ساکنان شهرک طالقانی جمع شود چرا که مردم این شهرک انسانهای اصیل و باکرامتی هستند.

«خبرگزاری تسنیم»