فوتبال، دیکتاتوری و فمینیسم

نسیم‌آنلاین؛ محمدرضا بورونی*: اینجا، جام جهانی 2019 فوتبال زنان در فرانسه است. جایی که تمام چارچوب های نظریات فمنیستی در چارچوب مستطیل سبز رنگ زمین فوتبال زیر سوال می رود.

70 سال پیش جنبش فمنیسم وارد مرحله تازه ای شد، جنبشی که ادعا داشت در همه چیز با مردان برابر است و تنها تفاوت های جامعه پذیری است که مردان را مرد و زنان را زن کرده است و اگر این تفاوت ها از بین بروند، به جامعه ای بدون جنسیت دست پیدا خواهیم کرد.

این ادعاها با سروصدای زیاد در جامعه پخش شدند، مبنای سیاست گذاری و برنامه ریزی حکومت ها قرار گرفتند، به قوانین بین المللی تبدیل شدند، فیلم های سینمایی بر مبنای آن ها ساخته شدند، بارها و بارها از زبان سلبریتی ها و نخبگان جامعه تکرار شدند، صدها و هزاران جلد کتاب درباره آن ها نوشته شدند، ده ها مستند برای آن ها ساخته شد، بخش زیادی از برنامه های تلویزیونی به آن اختصاص داده شد، جشنواره و فستیوال ها برای آن ها طراحی و اجرا شد، بودجه های هنگفت برای پروژه های پژوهشی آنان درنظر گرفته شد، ادبیات فمنیستی به بخشی از آموزش های اجباری مدارس تبدیل شد، بخش زیادی از اخبار خبرگزاری ها به این مسئله اختصاص داده شد، برنامه های اقتصادی بر این مبانی سوار شدند و...

اما کسی در این میان نپرسید آیا اساسا تفاوت های فیزیولوژیک زن و مرد را می توان نادیده گرفت. البته این گزاره بی انصافی است. خیلی ها پرسیدند اما خفه شدند. به همین سادگی! دکتر رودز در کتاب تفاوت های جنسیتی را جدی بگیرید به این موضوع اشاره می کند: دایان مک گینس به من می گفت که پژوهش هایش در حوزه های دیگر خوب و قابل انتشارند، اما در موضوع تفاوت های جنسی غیر قابل انتشار به شمار می آیند. او می گفت مشکلات انتشار به قدری مایه دردسر شده که مجبور شده از پژوهش در زمینه تفاوت های جنسی صرف نظر کند و به موضوعات مطمئن تری روی آورد.

حالا اینجا، جام جهانی 2019 فوتبال زنان در فرانسه است. برخلاف فوتبال مردان، از این مسابقات استقبال چندانی نمی شود، مسئله ای که کاملا به تفاوت های مردان و زنان برمی گردد. دیویچه وله در این رابطه می نویسد: فوتبال‌دوستی که به تماشای فوتبال زنان می‌نشیند، متوجه می‌شود که بازی زنان کندتر از بازی مردان است و شوت‌هایی که زنان می‌زنند، کم‌قدرت‌تر از شوت‌های مردان است... چارلین هارتمن، بازیکن دفاعی تیم زنان اف ث کلن آلمان اذعان می‌کند که فوتبال زنان اساسا کندتر از فوتبال مردان است...

این خبرگزاری که خود از حامیان فمنیسم است در ادامه اعتراف جالبی می کند: "این امر دلایل روشن فیزیولوژیکی دارد." و در ادامه جملاتی را از پروفسور هانس یورگن تریتشوکز، پزشک ورزشی و استاد دانشگاه در تائید این مطلب نقل می کند: زنان هر اندازه هم سخت تمرین کنند، هرگز نمی‌توانند تفاوت نیروی بیولوژیک با مردان را جبران کنند.

به گفته‌ی وی، این واقعیتی بیولوژیک است که حجم قلب زنان، میزان ماهیچه‌های آنان و حجم خون آنان، بین ۱۰ تا ۱۵ درصد کمتر از مردان است. بنابراین باید این تفاوت را درنظر گرفت و حوزه‌ی ورزش زنان را جداگانه بررسی کرد.

کتاب های زیادی درباره تفاوت های زنان و مردان نوشته شده است هرچند مسئله این است که قرار نیست چشم های زیادی این تفاوت ها را ببینند اما اینجا فرانسه، جام جهانی 2019 فوتبال زنان: جایی است که تمام چارچوب های نظریات فمنیستی در مقابل دیدگان همه در چارچوب مستطیل سبز رنگ زمین فوتبال رنگ می بازد.

*-پژوهشگر و مستندساز