نمایش یا اقدام موثر؟

نسیم‌آنلاین: پزشکیان از آغاز دولت خود با احزاب مختلفی از جمله جبهۀ اصلاحات، حزب کارگزاران سازندگی، اعتدال و توسعه، موتلفه، جبهۀ پایداری دیدار کرده است. این توجه به احزاب و برگزاری جلسات مختلف با آنان از آن جهت که فعالیت حزبی ریشه در سیاست ایران ندارد و نیازمند تقویت و حمایت است، حائز اهمیت است.  

اما باید در نظر داشت که این قبیل اقدامات در دولت‌های قبل هم صورت گرفته است و ثمره‌ای جز گزارش تصویری در سایت‌های مشهور خبری نداشته است. باید توجه داشت که برای شکل‌گیری سیاست حزبی در ایران باید راه طولانی و مستمری را طی کرد چون احزاب از مشکلات و آسیب‌های متعددی رنج می‌برند که نشانه‌های آن را در فرایندهای سیاسی می‌بینیم. 

مهم‌ترین مسئلۀ احزاب در ایران تعداد زیاد و حمایت مردمی کم از آن‌هاست. چیزی نزدیک به 100 حزب رسمی در کشور ثبت شده است که مردم حتی اسم بسیاری از آن‌ها را نشنیده‌اند. به عبارتی احزاب ریشه در مردم ندارند و از حمایت مردمی واقعی بی‌بهره هستند. دورافتادگی احزاب از مردم منجر به این شده است که احزاب کارکرد خود را از دست بدهند و تبدیل به جمعیت‌های بسته و حتی تک نفره‌ای شوند که تأثیری در سیاست واقعی ندارند و صرفاً اسمی از آنان در سایت وزارت کشور ثبت است. 

سال 95 دولت وقت با همکاری مجلس سعی بر اصلاح این روند داشت. تعدادی از احزاب نیز در این فرآیند حذف شدند و رقم احزاب به حدود 100 حزب رسید. اما این قانون نتوانست کارکردهای خودش را ایفا کند و باز دوباره احزاب به صورت قارچ‌گونه خود را با وضعیت قانون جدید تطبیق دادند و توانستند وضعیت نابهنجار خود را حفظ کنند.  

با وضعیت فعلی احزاب مردم میانجی حضور خود در قدرت را از دست داده‌اند و نمی‌توانند فعالیت موثر سیاسی داشته باشند. رئیس‌جمهور اگر می‌خواهد وضعیت نابسامان سیاسی در کشور را سامان‌دهی کند باید علاوه بر دیدار با احزاب به صورت جدی به سیاست‌گذاری سیاسی از طریق وزارت کشور در این حوزه بپردازد. باید تدبیری اندیشیده شود تا مردم بتوانند منشا احزاب باشند. این اقدامات باید ورای منافع حزبی و سیاسی و در راستای بهبود وضعیت مشارکت سیاسی صورت بگیرد چرا که مشارکت سیاسی بیشتر در نهایت به نفع تمامی جریانات سیاسی خواهد بود.