ماجرای حضور زنان در ورزشگاه و انفعال نظام تصمیم‌گیری کشور
فقدان استراتژی در دیپلماسی ورزشی و بحثهای حقوقی آن هم باعث شده است، سروصدای داخلی از پایین ایجاد شود، بعضی مسئولین داخلی هم از بالا چانه زنی کنند، خارجیها هم فشار بیاورند و در نهایت سیستم منفعلانه تسلیم شود.
نسیم آنلاین : صادق شهبازی، فعال اسبق دانشجویی، پیرامون روند مطالبه حضور زنان در ورزشگاه‌ها چند نکته را یادآوری کرد:
در ماجرای ورزشگاه یک عده از بزرگان و مراجع و جمعی از گروه های مذهبی و حزب اللهی مخالفند و در سوی دیگر دولت و برخی احزاب سیاسی و فمینیستها و خارجیها موافقند.
چه کسانی که مخالفند چه موافقین اما هیچ مطالعه علمی و کارشناسی ارایه نکرده اند از پیوست فرهنگی و اجتماعی و بررسیهای جامعه شناختی و روان شناختی از حضور زن در محیط خاص ورزشگاه و شرایط کارناوالیزه آن، نسبت خاص زنان با مشاهده ورزش مردان، تاثیر حضور بر نشاط قشرهای مختلف و درصدهای مختلف آن و... . نظام تصمیم‌گیری کشور چه در سطح افتاء، چه در سطح سیاست گزاری چه در سطح اجرا چه در سطح اجتماعی و رسانه ای در این زمینه منفعل عمل کرد. فقدان استراتژی در دیپلماسی ورزشی و بحثهای حقوقی آن هم باعث شده است، سروصدای داخلی از پایین ایجاد شود، بعضی مسئولین داخلی هم از بالا چانه زنی کنند، خارجیها هم فشار بیاورند و در نهایت سیستم منفعلانه تسلیم شود.
اگر قرار است این ماجرا تایید یا رد شود باید خودمان تصمیم بگیریم. دانشگاه و حوزه و محیط کارشناسی و سیاستگزاری هم اینجا فعالانه نقش ایفا کنند. وزارت ورزش و جوانان، وزارت خارجه، مجلس، قوه قضاییه، شورای عالی انقلاب فرهنگی، حوزه، شورای اجتماعی کشور، و... هم ورود جدی کنند.
بار اصلی هدایت این مسیر هم طبیعتا با تشکلهای دانشجویی و طلبگی و فعالان رسانه ای و کانونهای تفکر و محیطهای پژوهشگاهی است. چه قرار است زنان به ورزشگاه بروند یا نه ورزشگاه از محیط‌هایی است که حاکمیت جز جلوگیری از اشوب و خشونت و نظم و امنیت محیطی برنامه ای برای آن به ویژه در حوزه فرهنگی و اجتماعی ندارد.
کدام استقلال کدام پیروزی دهنمکی حرکتی اسیب شناسانه برای نقد وضعیت ورزشگاه از منظر عدالت بود. شهید حسن طهرانی مقدم نیز تلاش کرد تا با اصلاح چند باشگاه و ارتباط با بعضی مربیان و ورزشکاران مثل علی پروین بر اصلاح این حوزه اقدام کند.
چرا جای بقیه در این زمینه خالی است؟
