شورش دوبلین و زنگ خطر افراط گرایی در اروپا
سال 2023 در حالی رو به اتمام است که موعد انتخابات در چند کشور اتحادیه اروپا نزدیک شده و در چند کشور دیگر نیز انتخابات برگزار شده است. نتیجه این انتخابات برای بسیاری غیر قابل باور بود. رشد کرسیهای احزاب راستگرا، ملیگرا و افراطی حاصل انتخاباتهای چند وقت اخیر در کشورهای اروپایی بوده است.
نسیمآنلاین: چند روز پیش خبری در رسانههای اجتماعی آرامش شهر دوبلین را بر هم زد و منجر به شورش و آشوب در پایتخت ایرلند شد. خبر حمله با چاقو به سه کودک پنج تا شش ساله و معلم آنها توسط یک فرد مهاجر در مقابل مدرسهای در دوبلین و زخمی شدن آنها منجر به آشوب در این شهر شد. معترضان که حالت شورشی به خود گرفته بودند به مغازه و اماکن مربوط به مهاجران حمله کرده و بعد از دخالت پلیس به سمت نیروهای پلیس حملهور شدند. شورشیان شعاری سر دادند که بسیار تعجب برانگیز بود: «برای ایمن کردن ایرلند، پایتخت را ویران کنید»
در پی این شورشها یک زن 20 ساله، یک مرد 40 ساله و یک کودک پنج ساله و چند نیروی پلیس زخمی شدند. تعدادی اتوبوس، یازده خودروی پلیس و یک دستگاه تراموا و چند باب مغازه نیز توسط شورشیان تخریب و سوزانده شد. این اقدامات منجر به واکنش مقامات ایرلند شد. آنها عامل این شورش را گروههای راست افراطی این کشور معرفی کرده و اقدامات آنها را شرمآور توصیف کردند. گروههایی که در چند سال اخیر در سرتاسر اروپا طرفدار پیدا کرده و تعداد آنها رو به افزایش است.
در ایرلند طی چند سال اخیر و با توجه به رشد وضعیت اقتصادی این کشور بر خلاف گذشته مهاجران زیادی از کشورهای مختلف و به خصوص از آمریکای جنوبی و اوکراین به این کشور مهاجرت کردهاند. رشد اقتصادی مستمر این کشور حتی منجر به این شده است که مهاجران ایرلندی ساکن آمریکا و سایر مناطق جهان به فکر بازگشت به کشور خود افتاده و در ایرلند ساکن شوند. همین مسئله منجر به ایجاد مشکلاتی از جمله بحران کمبود و گرانی مسکن و اجاره بها شده است.
این دست از مشکلات پس از جنگ اوکراین و مهاجرت هزاران اوکراینی به کشورهای اروپایی بیشتر شده و منجر به قدرت گرفتن احزاب راست افراطی و ملیگرا در این کشورها شده است.
در ایرلند نیز بحران مهاجرت تاثیر خود را گذاشته است و معترضان و شورشیان دوبلین در اصل در اعتراض به سیاستهای دولت در قبال مهاجران به خیابانها آمده بودند. بسیاری از جمعیت معترض خود را نژادپرست نمیدانند و حتی مخالف مهاجرت بیگانگان به کشورشان نیز نیستند اما معتقدند که نظارتی بر ورود خارجیها بر کشورشان نیست و تعداد مهاجران نیز به شدت افزایش یافته است و وضعیت نباید به این شکل ادامه یابد. ادعایی که در سایر کشورهای اروپایی از سوی گروههای ملیگرا و راستگرا مطرح میشود.
انتخابات هلند و شگفتی سازی حزب ویلدرز
در همین ایام که شاهد شورش دوبلین بودیم اتفاق دیگری در هلند مقامات اتحادیه اروپا را نگران کرد. حزب آزادی (PVV) توانست 37 کرسی از 150 کرسی پارلمان را بدست آورد. این تعداد بیشترین کرسی به دست آمده توسط 15 حزب حاضر در انتخابات بود و به احتمال زیاد حزب افراطی ویلدرز نقش اصلی در تشکیل دولت بعدی در هلند را بر عهده داشته باشد. اما چرا انتخاب او منجر به تعجب بسیاری شده است؟
حزب آزادی که تاسیس آن به سال 2004 باز میگردد را به مواضع افراطی و ضد اسلامی آن میشناسند. این حزب پس از فضای ضد اسلامی سال 2004 و پس از قتل تئو ونگوگ، کارگردان فیلمهای ضد اسلامی به دست فردی مسلمان به نام «محمد بویری» تاسیس شد و از آن سال در راستای اهداف ضد مهاجرتی و ضد اسلامی خود فعالیت میکند. رهبر این حزب شخصی است به نام خیرت ویلدرز که از سال 1998 در پارلمان هلند حضور دارد و مدت زمان زیادی است که تحت حفاظت پلیس هلند زندگی میکند. این حزب در انتخابات اخیر با وعده وضع قوانین ضد مهاجرتی و همچنین برگزاری همه پرسی نگزیت (NEXIT)توانست حزبش را پیشتاز انتخابات کند. همین امر منجر به ترس و نگرانی در مورد آینده اتحادیه اروپا شده است. همه پرسی نگزیت که الهام گرفته شده از برگزیت بریتانیا است، بدون همکاری سایر احزاب و جریانات سیاسی هلند ممکن نیست اما پیشتازی این حزب زنگ خطر را برای مقامات اتحادیه اروپا و احزاب طرفدار این اتحادیه به صدا در آورد.
علت رشد ملیگرایی در اتحادیه اروپا
اما در چرایی افزایش محبوبیت این حزب هلندی با موارد مشابهی آشنا میشویم که قبل از این در سایر کشورهایی اروپایی منجر به نارضایتی از دولت و افزایش محبوبیت گروههای راست افراطی شده است. افزایش مهاجران، تورم حاصل از گرانی سوخت، افزایش اجاره بها و قیمت مسکن و سایر مشکلاتی که سیاستهای حمایتی اتحادیه اروپا در حمایت از اوکراین و در راستای تحریم روسیه به وجود آورده است، منجر به افزایش نارضایتی از این اتحادیه و رشد ناسیونالیسم افراطی در این کشورها شده است.
هلند به احتمال زیاد آخرین کشوری نخواهد بود که شاهد رشد ناسیونالیسم و افراط گرایی است و با نگاه به سایر جریانات سیاسی درون کشورهای اتحادیه اروپا میتوان به این نتیجه رسید که اروپا وارد دوره جدیدی از ملیگرایی افراطی شده است. پیام تبریک مارین لوپن به خیرت ویلدرز که از مهمترین راستگرای افراطی فرانسه است، شاهدی بر این مدعا است. همچنین میتوان به وضعیت کشورهای اسلواکی و مجارستان پس از انتخابات توجه کرد که در آنها نیز ساز مخالفت با اتحادیه اروپا کوک شده است و اخیرا با بودجه حمایتی پیشنهادی برای جنگ اوکراین مخالفت کردند. در اسپانیا نیز برای اولین بار پس از مرگ ژنرال فرانکو حزبی راستگرا و افراطی به نام VOX توانست به پارلمان این کشور راه یابد و در لهستان نیز شرایط برای به قدرت رسیدن دولتی اقتدارگرا فراهم است. در مجموع وضعیت منطقهگرایان و طرفداران اتحادیه اروپا مطلوب ارزیابی نمیشود و احتمالا شاهد موجی از درخواست خروج از این اتحادیه از سوی احزاب ملیگرای کشورهای مختلف این اتحادیه باشیم و باید منتظر ماند و دید که آیا مقامات اروپایی برای مشکلات به وجود آمده تدبیری دارند یا خیر.