شهری که کرونا را در ۱۴ روز ریشه کن کرد!

آندریا کریسانتی استاد میکروبیولوژی در دانشگاه پادوئا و آنتونیو کاسونی مدیر سابق دپارتمان بیماری های عفونی در موسسه سلامت ایتالیا در مطلبی مهم که در گاردین منتشر شده است، به یک تجربه در کنترل کرونای شهری در ایتالیات اشاره کرده‌اند که می‌تواند یکی از راه های مهم کنترل بیماری را نشان دهد. وجه مهم تر این پژوهش و کنترل بیماری در آن است که در ایتالیات که فاجعه بارترین آمار مرگ و میر کرونا را دارد اتفاق افتاده است. این متن را در ادامه بخوانید.

در دو هفته گذشته یک پژوهش مقدماتی نتایجی به دست داده که می‌تواند برای دیگر کشور هایی که سعی در کنترل کروناویروس دارند آموزنده باشد. از ششم مارس همه ساکنین شهر وُ، شهری با ۳۰۰۰ نفر جمعیت در نزدیکی ونیز، را مورد تست قرار دادیم، از جمله افرادی که هیچ علامتی نداشتند. با این کار توانستیم افراد را پیش از این که علائم آلودگی را نشان دهند قرنطینه کنیم و از شیوع بیشتر کروناویروس جلوگیری نماییم. با این روش موفق شدیم در کمتر از ۱۴ روز کروناویروس را از بین ببریم.

در حالی که باور داریم برای اجرای چنین روشی در شهرهای بزرگ مانند میلان، که آلودگی به بیماری از کنترل خارج است، دیر شده، هنوز تا شرایط بدتر نشده فرصت اجرای این روش در انگلستان وجود دارد: دولت باید گروه های آلوده را شناسایی و ایزوله کند، همه افرادی که به این ویروس آلوده شده اند را قرنطینه کند، تماس های اخیر این افراد را نیز پیگیری کرده و هرکس به تازگی با آن ها تماس داشته را قرنطینه و ایزوله نماید - چه علامت داشته باشند چه نه.

ما این آزمایش را اتفاقی انجام دادیم. مسئولین ایتالیایی واکنش هیجانی شدیدی به اخبار نخستین مرگ این کشور - که در شهر وُ اتفاق افتاد - نشان دادند. کل شهر قرنطینه شد و همه ساکنین تست شدند. ما این تست ها را در دانشگاه پادوئا انجام دادیم. این زمینه اپیدمیولوژیک، منحصر به فرد است - درخواستی برای نگه داشتن شهر در قرنطینه و اجرای سری دوم تست پس از نه روز داده شد.

در سری نخست، تست ۸۹ نفر مثبت شد. در سری دوم این عدد به ۶ نفر کاهش یافت، که همه ایزوله شدند. با این روش، موفق شدیم کروناویروس را از شهر وُ حذف کرده و به نرخ بهبودی ۱۰۰ درصدی برای آن هایی که آلوده شده بودند دست یابیم و در عین حال بیماری به هیچ فرد دیگری سرایت نکرد.

ما یافته جالبی به دست آوردیم: زمانی که نخستین کیس علامت دار تشخیص داده شد، نسبت قابل توجهی از جمعیت، حدود ۳%، آلوده بودند - با این حال اکثر آن ها کاملا بدون علامت بودند. پژوهش ما روش ارزشمندی را پایه گذاری کرده است: آزمایش همه شهروندان، چه علامت داشته باشند چه نه، روشی برای کنترل این همه گیری است.

ماهیت این بحران نشان می‌دهد که چنین پاسخ ساختار یافته ای کلیدی است، حال آنکه تست گسترده در تعیین دقیق افراد آلوده و بدست آوردن نرخ صحیح کشندگی این ویروس ضروری است. در ایتالیا، با افزایش کنترل نشده نرخ مرگ و میر (تعداد مرگ ها تقسیم بر تعداد بیماران) درگیر هستیم ، که به حدود ۸% رسیده است - بسیار بیشتر از نرخ مرگ و میر در چین و تقریبا نزدیک به نرخ مرگ و میر سارس در ۲۰۰۲-۲۰۰۳.

البته این نرخ بالا گمراه کننده است. پس از چند روز نخست شیوع این بیماری، موارد آلودگی طوری دسته بندی شدند انگار همه افرادی که به ویروس آلوده بودند را در بر می‌گرفتند. با این حال از آن زمان، تنها بیمارانی که علائم مشخص داشتند - آن هایی که به مراقبت پزشکی نیاز پیدا کرده بودند - تست شده اند و بنابراین به عنوان کیس های آلودگی به حساب آورده می‌شوند.

تصمیم برای تست کردن افرادی که برای درمان مراجعه کرده بودند و علامت داشتند توسط متخصصین سلامت عمومی ایتالیا گرفته شده و ظاهرا با توصیه های سازمان بهداشت جهانی هم راستا است. در نتیجه آن هایی که به مراقبت پزشکی نیازی ندارند به ندرت در ایتالیا تست میشوند. در هر حال موارد بدون علامت یا شبه-علامت دار که حدود ۷۰% از کل افراد آلوده به ویروس را تشکیل می‌دهند، هنوز مشکل زا هستند چون این افراد ناشناخته که نمی‌توان آن ها را نادیده گرفت می‌توانند ویروس را به دیگران منتقل کنند. تست همه افراد تصویر دقیق تری را از تعداد افراد آلوده به ویروس و افرادی که می‌توانند آن را به دیگران منتقل کنند، به دست می‌دهد.

اگر این واقعیت که تنها افرادی که با علائم ویروس به پزشک مراجعه میکنند تست می شوند را به حساب آوریم، درصد کشندگی این بیماری به سطح «نرمال تری» کاهش می یابد. این امر را می توان در نرخ مرگ و میر منطقه ونتو مشاهده کرد که به طور پایداری بین ۲/۵ تا ۳% باقی مانده، که هنوز درصد بالایی است اما سه برابر کمتر از نرخ مرگ و میر در لمباردی و امیلیا رومانا است.

این تفاوت از کجا می آید؟ ونتو را می‌توان از نظر تحصیلات، سبک زندگی عمومی، درآمد شخصی و سن جمعیت با دو منطقه شمالی دیگر مقایسه کرد - باور بر این است که همه این عوامل به ویژه مورد آخر روی مرگ و میر بر اثر کووید ۱۹ تاثیر دارند. با وجودی که جمع آوری ناهگمن داده و دیگر متغیرها می‌توانند این تفاوت را توجیه کنند، یک عامل عمده وجود دارد که احتمالا در این رابطه تاثیر گذار است. در ونتو، برای شناسایی این ویروس از طریق تست، رویکرد فعالانه تری اتخاذ شده است و طی یک برنامه، بخشی از جمعیت بدون علامت نیز مورد تست قرار گرفته اند. آمار رسمی نشان میدهد تقریبا از هر ۱۰۰ نفر در ونتو هشت نفر تست شده اند که این عدد در لمباردی و امیلیا رومانا به ترتیب حدود نیم یا یک هشتم این مقدار است.

متاسفانه، تکرار این مدل در شهر های بزرگ تر به علت تعداد افرادی که باید تست شوند تقریبا غیرممکن است. با این حال یافته های ما نیاز به توجه دقیق سیاست گذاران سلامت را در ایتالیا و سراسر جهان نشان می‌دهد. این یافته ها پژوهشگران را به حذف ویروس از طریق تست گسترده افراد علامت دار و همه افرادی که با آن ها تماس داشته اند - از جمله اقوام، دوستان و همسایگان - دعوت میکند. با این روش، می‌توانیم ویروس را پیش از آنکه شانس انتشار داشته باشد و مهم تر از همه پیش از این که فرد آلوده ناخواسته آن را به دیگران منتقل کند، شناسایی کنیم.

در غیاب درمان یا واکسن اختصاصی، قرنطینه، حفظ فاصله و شناسایی ناقلین بدون علامت تنها روش های کنترل این همه گیری هستند. مقامات هنوز می‌توانند گروه های افراد را شناسایی و ایزوله کرده و هر کس با افراد آلوده تماس داشته را تست کنند. سازمان بهداشت جهانی نیز در اقدامی هوشمندانه اما احتمالا کمی با تاخیر، این هفته یافته های ما را به عنوان بهترین خط دفاع پیشنهاد کرده است: تست کردن، تست کردن، تست کردن.

«فردا»