اخبار آرشیوی
"جوزف نای"، مبدع نظریه "قدرت نرم" ضمن انتقاد از افزایش مداوم بودجه نظامی پنتاگون تاکید کرد، مقوله جنگ و استفاده از قدرت سخت در سیاست خارجی آمریکا بر جنبه‌های دیگر برتری دارد
استاد دانشگاه‌های آمریکا طی مقاله‌ای در مجله "فارین پالسی" افزود: در شرایط کنونی دولت آمریکا هزینه‌ای که صرف پنتاگون می‌کند، پانصد برابر بیشتر از آن چیزی است که صرف رسانه‌ها و تبادل اطلاعات رسانه‌ای با دیگر کشورها می‌کند؛ آیا واقعا "این روش درستی است؟
در سال 2007 تعدادی از بازنشستگان ارتش و سفیران پیشین و دیگر صاحب نظران سیاسی نشستی را درباره اعمال "قدرت نرم" و بهبود وجهه آمریکا برگزار کردند. تمامی حضار جلسه به این نتیجه رسیدند که وجهه و نفوذ آمریکا طی سالیان گذشته تاکنون تحلیل یافته و آمریکا باید در مسیری حرکت کند که به جای اینکه بخواهد فی الواقع ایجاد هراس در خارج بکند، باعث نوید بخشی بوده و ایجاد خوشبینی کند. در خصوص "قدرت نرم" رابرت گیتس وزیر دفاع در زمان جرج بوش نیز پیشنهاد داده بود در این رابطه سرمایه گذاری بیشتری بشود. البته این امر کاملا مشخص است که سوء استفاده و در واقع استفاده نادرست از قدرت نرم می تواند خسارت هایی را بدنبال داشته باشد. به عنوان مثال شوروی سابق سرمایه گذاری زیاد و سنگینی بر روی استفاده از قدرت نرم بعد از جنگ جهانی دوم داشت اما بخاطر اینکه از قدرت نرم خصوصا درقبال مجارستان و چکسواکی سابق اعمال کرد، آن را به نوعی بیهوده و منهدم ساخت. استفاده از خشونت و بی رحمی و عملکردهای نامشروع در واقع مشروعیت قدرت نرم را خدشه دار می سازد و رفتار سربازان و ارتش آمریکا در کشور اشغال شده بعنوان مثال و همچنین آنچه در زندان ابوغریب شاهد آن
بودیم نمونه های بارزی از این قضیه هستند. آمریکا مخصوصا" سعی داشت تکیه بر "قدرت سخت" داشته باشد چرا که تنها راهی بود تا بتواند قدرت خود را نمایان تر سازد. اگرچه پنتاگون دارای بهترین عناصر آموزش دیده و دوره دیده نظامی می باشد اما استفاده از قدرت سخت نیز محدودیت های خود را دارد که می بایست آنها را رعایت کرد و نمی توان دمکراسی، حقوق بشر و حقوق مدنی را فقط با اتکاء به زور اسلحه رواج داد. اگر چه استفاده از عبارت "قدرت نرم" آسان به نظر می رسد اما اعمال و در واقع محافظت کردن آن چندان آسان نیست.
