گیرنده‌های هالیوود روی موج صهیونیسم+ اسناد
صهیونیسم جهانی از سالهای متمادی برای سیطره بر وسایل ارتباط جمعی جهانی مانند مراکز مطبوعاتی و سینما، برنامه و فعالیت‌هایی داشته، به طوری که در اواسط قرن نوزدهم به بعد این جماعت، در امور مطبوعات و نشریات و اواسط قرن بیستم در سینما دخالت مستقیم داشته و اداره امور چندین روزنامه و سینما مهم جهان را به عهده گرفته‌اند.
به گزارش « نسیم آنلاین »، صهیونیسم برای تحکیم سیطره خود بر افکار عمومی جهان، برنامه‌های تبلیغاتی و فرهنگی را بر اساس مصالح و اهداف پلید خویش جهت می‌دهد و از آنها به عنوان وسیله‌ای برای تفرقه و نشر و اشاعه فرهنگ فساد در عالم استفاده می‌کند و با انتشار دیدگاه‌های اسلام ستیزانه توانستند از درج هر گونه اخباری که به اسلام مربوط می‌شود، جلوگیری کنند که واضح‌ترین نمونه برای اثبات این ادعا جنایاتی است که در مورد مسلمانان فلسطین به دست صهیونیست‌ها رخ می دهد و ما در مطبوعات بین‌المللی از آنها تنها اخباری مجمل و مبهم را شاهد هستیم.
بنابراین صهیونیسم به این نتیجه رسیده که موفق‌ترین وسیله‌ای که می‌توانند توسط آن ذهن مردم جهان را نسبت به خود تغییر دهند، سیطره و نفوذ بر سینمای جهان و وسایل ارتباط جمعی است. از همین روی، اکنون شاهد این هستیم که اغلب سینماها و رسانه‌های جمعی جهان به ویژه رسانه‌های آمریکایی، انگلیسی، فرانسوی و... تحت نفوذ و سلطه صهیونیسم هستند.
صنعت سینما به جهت در اختیار داشتن طیف گسترده مخاطب و بر جا گذاشتن آثار روان‌شناختی دراز مدت بر بینندگان و توانمندی استفاده از ویژگی‌ها و نمادهای بصری جهت انتقال معانی از پیش تعیین‌شده، از دیرباز برای تبلیغ و گسترش نحله‌های فکری خاص مورد توجه گروه‌های مختلف از جمله جریان‌های صهیونیستی قرار داشته است.
پیش از این، بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان رسانه موضوع سینما و صهیونیسم را بارها مورد بحث و بررسی قرار داده بودند، حال این موضوع در این گزارش با صرف نظر از اهداف صهیونیست‌ها؛ به روایت اسناد افشا شده ویکی‌لیکس مورد بررسی قرار گرفته است، لذا از این نظر حائز اهمیت است.
چند ماه پیش بود که "ویکی‌لیکس" اسنادی از شرکت "سونی پیکچرز" منتشر کرد که گفته می‌شود حاصل حمله سایبری کره شمالی به این شرکت چند ملیتی در واکنش به فیلم " Interview " با موضوع ترور رهبر کره شمالی است و با انتشار حدود 30278 سند و 173132 ایمیل افشا شده "سونی پیکچرز" از فسادها و لابی‌گری‌های گسترده و دیگر مسایل برای تأمین منابع مالی این شرکت پرده برمی‌دارد که این موضوع نفوذ مقامات آمریکا و رژیم صهیونیستی بر سینمای هالیوود و تلاش آنها برای پیشبرد هیاهوهای سیاسی از این مسیر را نشان می‌دهند.
این ایمیل‌ها نشان می‌دهند "ایمی پاسکال" یکی از مدیران ارشد شرکت سونی بین سالهای 2006 تا 2015 و از تهیه‌کنندگان فیلم‌های هالیوودی مشترک دریافت ایمیل‌هایی با موضوع وضعیت امنیتی رژیم صیهونیستی از طرف یکی از گروه‌های فشار دست‌راستی به نام "اسرائیل پروجکت" بوده است.
"اسرائیل پروجکت" یک گروه لابی حامی رژیم صهیونیستی در آمریکا است که به نوشته نشریه "جوئیش دیلی فوروارد" با اسلام‌هراسی قصد پیشبرد منافع سیاسی را دارد. این گروه با داشتن حامیان مالی صهیونیست مانند "شلدون آدلسون"، کازینو دار معروف لس‌آنجلس، از لابی‌های مهم برای تقویت سیاستمداران ضد ایرانی در انتخابات‌های آمریکا و کنگره این کشور است.
ایمیل‌های ارسال‌شده از این گروه فشار صهیونیستی به "پاسکال" که از عوامل تهیه و توزیع فیلم‌های هالیوودی بوده قوانینی مانند "از اسرائیل در برابر ایران هسته‌ای محافظت کنید" یا "مبارزه با نفرت‌های ضد اسرائیلی" و یا "حماس نقض آتش‌بس می‌کند" داشته‌اند و در اکثر آنها درخواست‌هایی برای دریافت پول مطرح شده است.
پاسکال علاوه بر این ایمیلی هم از " اتحادیه ضد افتراء"، یکی دیگر از لابی‌های صهیونیستی دریافت کرده که از وی به خاطر اجازه برای استفاده از نامش در تبلیغی که حماس را یک گروه تروریستی به شمار می‌آورد و"حملات" آن را محکوم می‌کند، تشکر کرده است.
در یک ایمیل دیگر که مربوط به آگوست سال 2014 است از پاسکال برای حضور در جلسه لابی صهیونیستی "جی - استریت" و بحث درباره جنگ غزه دعوت به عمل آمده است. در این پیام تأکید شده مهمان ویژه این مراسم "جرمی بنامی"، مدیر عامل گروه جی استریت خواهد بود. پاسکال در آن زمان برای سفر به ویتنام رفته و این موضوع را به اطلاع فرستنده ایمیل رسانده و اضافه کرده است: "من وارد مراحل بعدی شده‌ام و می‌خواهم بدانم چطور می‌توانم به خودم آموزش بدهم."
تصویری که این اسناد از پاسکال به چهره می‌کشند، تصویر زنی تا آن حد دوستدار رژیم صهیونیستی است که هر گروه یا فردی احساس خطری درباره این رژیم می‌کند بلافاصله دغدغه‌های خود را به وی منعکس می‌کند. به عنوان مثال در سال 2014 گروهی ظاهراً تازه تشکیل به نام "اجتماع طرفداران خلاق صلح" در ایمیلی مأموریت‌های خود برای مقابله با گروه ضد اسرئیلی "انزوا، عدم سرمایه‌گذاری و تحریم اسرائیل" را به وی اعلام کرد. این ایمیل را "دیوید لونر" یکی از مدیران ارشد هالیوود برای پاسکال فرستاده است.
"دیوید لونر" در این ایمیل برای جلب حمایت پاسکال به وی یادآوری می‌کند که در سال 2007 او و همسرش را به عنوان سفر تفریحی به سرزمین‌های اشغالی فلسطین برده است. وی یادآوری کرده که در آن زمان " جنگ با حزب‌الله تازه تمام شده بود و جامعه ما (آمریکا) تا اندازه زیادی در برابر اینکه اسرائیل در برابر چه قد علم کرده بی‌تفاوتی و ناآگاهی زیادی نشان داده بود."
اما اسناد افشا شده درباره نفوذ لابی‌های صهیونیستی بر سینمای هالیوود تنها محدود به "ایمی پاسکال" نیستند. "مایکل لینتون"، یکی دیگر از مدیران ارشد شرکت سونی از طرف "آرون میلکان"، از مأموران اطلاعاتی اسرائیل برای شرکت در "ضیافت شامی صمیمانه" با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر ریم صهیونیستی دعوت شده است.
کن لوچ، کارگردان انگلیسی صهیونیست‌ستیز موضوع مباحثه هالیوودی‌های صهیونیست
اما جالب‌ترین موارد تعاملات در این ایمیل‌ها، به بحث‌های مدیران هالیوود درباره درخواست یک کارگردان انگلیسی ضد صهیونیست به نام "کن لوچ" که قبلاً خواستار تحریم اسرائیل شده بود، مربوط می‌شود. مثلاً "بنیامین سلیورمن"، سازنده سریال‌های آمریکایی در واکنش به اظهارات ضد صهیونیستی "کن‌لوچ" نوشته است:
کسی که زن، دختر، مادر یا خواهر دارد معنای لفاظی‌های شیطانی و زن‌ستیزانه اسلام‌گرایان شریعت‌خواه را می‌فهمد و وقت آن است که توجه‌ها را به این سمت ببریم که افراد می‌توانند در دموکراسی‌های ما حق بیان و انتخاب داشته باشند اما در دیکتاتوری‌های آنها که تنها به دنبال سانسور هستند و نمی‌گذارند آثار هنری نمایش داده شوند از چیزی غیر از نفرت خبری نیست.
میزان سرسپردگی به رژیم صهیونیستی "ریان کاواناف" در یکی از ایمیل‌های افشا شده آشکار شده است
یکی از کسانی که نامش برای دریافت این ایمیل به فهرست دریافت‌کنندگان اضافه شده "ناتالی پورتمن"، ستاره سینمای هالیوود است. وی بعد از دریافت ایمیل بالا از اینکه ایمیل شخصی‌اش در اختیار گروهی که آنها را نمی‌شناسد قرار گرفته شکایت کرده است که "ریان کاواناف"، فیلمساز مشهور و میلیاردر آمریکایی با این اظهارات کنایه‌آمیز به وی پاسخ داده است:
"ببخشید. شما درست می‌گویید؛ اینکه یهودی‌ها دارند به خاطر عقایدشان قربانی می‌شوند و درخواست اعضای جشنواره کن برای تحریم هر آنچه رنگ و بوی اسرائیل و یهودیت دارد کم‌اهمیت‌تر است تا اینکه آدرس ایمیل شما در اختیار 20 نفر از همکاران ما که می‌خواهند تغییر ایجاد کنند، قرار بگیرند. عمیقاً متأسفم"
"می‌دانم که برای شما مهم نیست بنابراین ادامه نمی‌دهم اما من دیروز با سرکنسولی اسرائیل برای نهار بیرون بودم که موضوع گروه "جی استریت"(یکی دیگر از لابی‌های صهیونیستی) را مطرح کرد. وقتی شنید شما از آنها حمایت می‌کنید آنقدر گیج و متحیر و نگران شد که از من خواست با شما تماس بگیرم. من به او گفتم شما چطور فکر می‌کنید و نمی‌خواهید حرفهای کسانی که مخالفتان هستند را بشنوید. او سه بار گفت: "ولی ایشان یهودی و باهوش هستند." فقط فکر کردم باید اینها را بدانید."
کاسیان الوز
سند دیگر به ایمیل‌های جمعی رد و بدل شده میان مدیران هالیوود برای ساخت فیلم‌هایی جهت مقابله با رشد صهیونیسم‌ستیزی در میان عموم و برای پاسخ به کارگردان‌هایی مانند "لوچ" مربوط می‌ّشود. "کاسیان الوز"، که در هالیوود به عنوان فیلمساز مستقل شناخته می‌ّشود در یکی از این ایمیل‌ها خطاب به شمار بسیار زیادی از همکارانش می‌نویسد:
"چطور است همه ما جمع شویم و مستندی درباره رشد یهودستیزی جدید بسازیم؟ اگر بقیه هم در اینجا تمایل داشته باشند من حاضرم برای این کار زمان صرف کنم. من مطمئن هستم ما بین خودمانمان می‌توانیم راهی برای توزیع آن و رساندن آن به جشنوارهایی مانند کن برسانیم تا بتوانیم به آدم‌هایی مثل لوچ جواب بدهیم. شاید هم بتوانیم از مردم در اروپا کمک بگیریم و این فیلم را در آنجا هم توزیع کنیم."
اسامی هالیوودی‌های دریافت‌کننده ایمیل درخواست ساخت فیلم برای مقابله با صهیونیست‌ستیزی
در ردیف دریافت‌کنندگان این ایمیل نام دهها فرد مشهور هالیوودی از جمله "ناتالی پورتمن" و یا "اسکارلوت جوهانسون"، بازیگران هالیوود و بسیاری از مدیران صنایع فیلمسازی آمریکا از جمله مدیران شرکت "لاینزگیت" (سازنده فیلم‌های اره، فارنهایت 11 سپتامبر و یک‌بار مصرف)، شرکت رسانه‌ای "مترو گلدوین مایر" (از بزرگترین استودیوهای هالیوود)، شرکت فیلمسازی فاکس دیده می‌شود. یکی از مدیران که نامش مشخص نیست در پاسخ، این ایده را "باورنکردنی" توصیف کرده است. "ایمی پاسکال" هم یکی از دریافت‌کنندگان این پیام است و در پاسخ به آن نوشته است:" من هم هستم."
"جیسون بین"، پایه‌گذار یک سایت بازاریابی لوزام رفاهی به نام "گیلت" پیشنهاد تبلیغ این فیلم را برای 9 میلیون عضو این سایت و همچنین سه میلیون خواننده مجله‌اش به نام "دو جور" مطرح کرده است.
"گلن فیگ" مدیر یک شرکت حقوق رسانه‌ای به نام "ردر و فیگ" خدمات حقوقی داوطلبانه برای این فیلم را به عهده گرفته و علاوه بر این ایمیل مورد نظر را برای اطلاع "رام برگمن"، کارگردان آمریکایی ارسال کرده است.
یکی دیگر از کسانی که ایمیل مربوط به بحث درباره ساخت فیلم مورد نظر برای وی ارسال شده "الیوت براندت" است که در سپتامبر سال 2014 به عنوان مدیر لابی صهیونیستی "آیپک" انتخاب شد. آیپک یکی از فعال‌ترین حامیان صهیونیسم است که در سالهای گذشته با لابی‌گری در میان کنگره و مقامات آمریکا توانسته به پیشبرد تحریم‌های ضد ایرانی کمک کند.
بحث‌هایی هم درباره اینکه چه کسی باید این فیلم را کارگردانی کند وجود داشته است. یکی از فیلمساز‌ها گفته این پروژه به "یک کارگردان خوب نیاز دارد که در ظاهر نسبتاً بی‌طرف به نظر برسد تا ما بتوانیم پیاممان را طوری برسانیم که شبیه تبلیغات به نظر نرسد."
سازندگان این فیلم برای ساخت آن روی موسسات و دولت‌های اروپایی حساب ویژه‌ای باز کرده‌اند:
"فکر می‌کنم که ما از طرف رسانه‌های مهم در اروپا، اتحادیه اروپا، دولت محافظه‌کار فعلی در انگلیس، دولت فعلی فرانسه، دولت آنگلا مرکل در آلمان و بسیاری از دانشگاهی‌ها و سازمان‌های یهودی اصلی در انگلیس، فرانسه و آلمان و بسیاری کشورهای اروپایی حمایت می‌شویم. این فیلم ابزاری اساسی برای رساندن پیام ما است."
در نهایت آخرین دسته از ایمیل‌ها در این اسناد که به موضوع ما مربوط می‌شوند سلسله مباحثی بین اعضای هالیوود هستند عنوان "خیلی نزدیک به خانه" هستند که توسط "بارت روزنبلات"، از شرکت رسانه‌ای "کد اینترتینمنت" ارسال شده است. این رشته از بحث‌ها ظاهراً با شرح اتفاقی که در یک دانشگاه در اکتبر 2014 برای یک خانواده یهودی رخ داده آغاز شده است. دریافت‌کنندگان این ایمیل که باز هم مدیران شرکت‌های سرگرمی و فیلمسازی بوده‌اند برای همدیگر مقالاتی از روزنامه گاردین را ارسال کرده‌اند که مدعی است نرخ یهودستیزی در اروپا در بالاترین حد از زمان نازی‌ها است و یا مقاله‌ای که در آن آدعا شده است کشور آلمان اکنون برای یهودی‌ها منطقه ممنوعه است.
"ریان کاواناف" فیلمساز نوشته است :
"می‌توانیم همچنان ساکت باشیم و وانمود کنیم که اتفاقی رخ نداده چون هنوز این رخداد مربوط به کشور ما نیست. می‌توانیم رسیدن یهودستیزی به آلمان ما قبل جنگ جهانی در خیابان‌های لندن، فرانسه، آلمان و سرتاسر جهان را نادیده بگیریم. همه ما ممکن است فکر کنیم که در اینجا و در آمریکایی آزاد ایمن هستیم. اما چنین نیست. یهودستیزی اکنون پشت درب‌های خانه ما است و ما هنوز ساکت هستیم؟"
یک فیلمساز دیگر به نام "ران راثولز" هم این بحث را مطرح کرده است:
" بسیاری از مرزها دارند پشت سر گذاشته می‌شوند... این یک واقعیت جدی برای ما است. به رسمیت شناختن ضمنی حماس به عنوان یک دولت مشروع با سیاست‌های مشروع و یک منشور مشروع توسط دولت‌های غربی یک جرم نژادپرستانه در سطحی جهانی است."
"راثولز" علاوه بر این در یک ایمیل دیگر از "اتحادیه ملی دانشجویان انگلیس" به عنوان یک تشکل اسرائیل‌ستیز و یهودستیز نام برده و خواستار مقابله با رشد اسلام‌گرایی در دانشگاه‌ها شده است. وی می‌نویسد:
"همان‌طور که می‌دانید در انگلیس شاهد افزایش شوکه‌کننده اسرائیل‌ستیزی و یهودستیزی در محوطه‌های دانشگاهی هم در میان دانشکده‌ها و هم در میان تشکل‌های دانشجویی مانند اتحادیه ملی دانشجویان انگلیس هستیم که وزن قابل توجهی در حزب کارگر انگلیس دارد."
"این اتحادیه سابقه‌ای طولانی از رهبری جریان‌های ضد اسرائیلی دارد و بیانات و سیاست‌های آن در طول سال گذشته تهاجمی‌تر شده است. تهدید دانشجویان یهودی و حامیان اسرائیل در دانشگاه‌های انگلیس هم توسط مدیران دانشگاه، دانشکده و دانشجویان، گسترده، متداول و هشداردهنده است... اوضاع در کشورش که به خاطر مدنیت و صبوری به خودش افتخار می‌کند وخیم و شوک‌آور است."
تسلط صهیونیسم جهانی بر سینما تحت پروسه امپریالیسم رسانه‌ای و آغاز موج تسلط صهیونیسم بر رسانه‌های خبری جهان مقارن با پایان جنگ جهانی دوم و تأسیس رژیم اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی فلسطین بود و این موج در دهه پایانی قرن بیستم شدت گرفت و با رشد تکنولوژی ماهواره‌ها و اینترنت، حیطه نفوذ آن نیز بسرعت گسترش یافت .
امروزه آثار این تسلط به خوبی نمایان است و شواهد متعددی نشان می‌دهد که فیلم‌هایی که در سینماهای جهان اکران می شود، از فیلتر صهیونیست‌ها عبور می‌کند و به دلیل همین نفوذ است که این بنگاه‌های سینمایی به نفع صهیونیست‌ها به انگاره‌سازی و جعل واقعیات می‌پردازند . این انگاره‌ها معمولا بر مبنای ماهیت واقعی رویدادها، موضوع‌ها و شخصیت‌ها استوار نیست، بلکه غالباً با منافع سیاسی، نظامی و اقتصادی صهیونیست‌ها و کشورهای سلطه‌گر تطبیق دارد و بر همین اساس است که وسایل ارتباط جمعی تحت نفوذ صهیونیست‌ها، تاکنون هیچگاه واژه "تروریست" را برای صهیونیست‌ها به کار نبرده‌اند و فجایع و جنایت‌هایی که صهیونیست‌ها مرتکب می‌شوند، هرگز برچسب "تروریستی" به خود نمی‌گیرد.
*سید جبار حسینی
