نحوه استفاده از دستگاه ونتیلاتور

زمان بروز و حاد شدن بیماری های ریوی ممکن است فرد بیمار به راحتی قادر به نفس کشیدن و عمل دم و بازدم نباشد. در چنین شرایطی لازم است که در منزل یا در بیمارستان از دستگاه ونتیلاتور استفاده کند. این دستگاه به انجام بهتر عمل دم و باز دم این بیماران کمک زیادی می کند. امروزه بیماری های ریوی به دلیل در معرض هوای آلوده قرار گرفتن، مصرف دخانیات به ویژه سیگار، عفونت ریوی و ... افزایش یافته است. طراحی و ساخت این دستگاه دارای ست های لوله خرطومی است. این ست ها معمولا به عنوان یک رابط برای بیمار و استفاده از دستگاه ونتیلاتور مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از استفاده از این ست رساندن گاز تنفسی موجود در دستگاه به بیماران است. این ست ها دارای دو شلنگ بوده که هر کدام کاربرد متفاوتی دارد. شلنگ اول برای مسیر دم و شلنگ دیگر برای مسیر بازدم است. به طور کلی ست لوله های این دستگاه از طرفی به دستگاه ونتیلاتور و از طرف دیگر به لوله تراشه که در دهان بیمار قرار دارد، متصل می شود. میزان اکسیژن لازم برای هر بیمار توسط پزشک معالج تعیین می شود. همچنین یکی از مزیت های استفاده از این دستگاه امکان محاسبه کردن حجم، فشار و فلو از طریق گازهای برگشتی از شلنگ بازدمی است. انتهای این لوله در گلوی بیمار متصل شده که ترکیب گاز اکسیژن و گاز No2 را به ریه بیمار می رسد.      این ست به صورت کامل همراه با دستگاه ونتیلاتور در مجموعه کاویان مدیکال عرضه می گردد.

دستگاه ونیتیلاتور

ونیتلاتور یک دستگاه تنفس مصنوعی است که به تنفس بهتر بیمارانی که به هر دلیل به بیماری های ریوی مبتلا شده باشند، کمک می کند. بیماری های ریوی به طور کلی به چندین دسته بیماری های مزمن، بیماری حاد، و بیماری های ژنتیکی که بر اثر ضعیف بودن سیستم ایمنی رخ می دهد، تقسیم می شود. به همین دلیل ممکن است نیاز افراد به دستگاه ونتیلاتور و حتی زمان استفاده از آن متفاوت باشد. این دستگاه به گونه ای طراحی شده که هوای قابل تنفس و حتی در صورت نیاز با میزان اکسیژن بیشتر به داخل ریه ها فرستاده میشود. سپس در مرحله بعدی دی اکسید کربن را از ریه ها خارج میکند. از دستگاه ونتیلاتور به صورت عمده در بیمارستان ها، مراکز درمانی، آمبولانس، بیمارستان های صحرایی، ICU و بخش مراقبت های ویژه در بیمارستان، بخش بیهوشی و بخش اورژانس استفاده می شود. دستگاه ونیتلاتور با توجه به نوع و محل استفاده به چندین نوع مختلف تقسیم می شود. انواع دستگاه ونتیلاتور عبارتند از ونتیلاتور پرتابل (پرتابل خانگی، پرتابل بیمارستانی)، ونتیلاتور ICU، و ونتیلاتور تنفسی کرونا . ونتیلاتور پرتابل در آمبولانس، بخش اورژانس، مناطق صنعتی، بیمارستان های صحرایی، مکان های امداد رسانی و منازل افراد بیمار استفاده می شود. در واقع عملکرد ونتیلاتور برقراری تهویه مکانیکی و حمایت کردن از ریه ها باعث بر طرف کردن نیازهای تهویه و اکسیژناسیون می گردد.

اکسیژن ساز

بیماری های ریوی شایع امروزه عبارتند از: برونشیت، سرطان ریه، سارکوئیدوز، بیماری های ناشی از بیماری قلب و تنگی نفس و ... در برخی موارد شرایط فرد مبتلا به بیماری فوق خطرناک شده و فرد مجبور به استفاده از دستگاه اکسیژن ساز است. در واقع با افزایش میزان درگیری ریه با یکی از بیماری های ذکر شده، فرد بیمار به دلیل کاهش اکسیژن خون در بافت ها و اندام ها و به ویژه قلب و ریه به راحتی قادر به نفس کشیدن نیست و یک دستگاه به عنوان جبران کننده کمبود اکسیژن وظیفه اکسیژن رسانی را انجام می دهد. به طور کلی اکسیژن ساز به دو دسته کپسول اکسیژن یا دستگاه اکسیژن ساز تقسیم می شود. هر دو وسیله یک وظیفه کلی و مشخص به نام تامین اکسیژن مورد نیاز برای بیمار را دارند. با استفاده از هر دو دستگاه فرد به راحتی می تواند بخورد، بیاشامد و استراحت کند. در صورتی که با متصل کردن دستگاه ونتیلاتور این کار ممکن نیست. دستگاه اکسیژن ساز و کپسول اکسیژن با ظرفیت های مختلف تولید و عرضه می شود. مزیت دستگاه اکسیژن ساز نسبت به کپسول اکسیژن این است که دیگر نیازی به پر کردن مجدد نیست و دستگاه با اتصال به برق به صورت یکسره می تواند کار کند. استفاده از این دستگاه و متصل کردن آن به دهان یا بینی نیاز به تخصص و کمک فرد دیگر ندارد. بلکه به راحتی می توانید آن را در منزل و اتاق مورد نظر و ... استفاده کرده و به آسانی جا به جا کنید. میزان ساعات استفاده از این دستگاه توسط پزشک معالج تعیین می شود. اما در برخی موارد فرد بیمار می توان زمان تنگی نفس یا احساس کمبود اکسیژن از آن استفاده کند. این ساعات می تواند از 1 تا 24 ساعات شبانه روز و بسته به نیاز بیمار یا شدت بیماری باشد.

دستگاه بای پپ

یکی از دستگاه های کمک تنفسی دیگر که برای برخی از بیماران قلبی- ریوی ضروری و لازم است، دستگاه بای پپ است.  بین دو سطح فشار بالا و فشار پایین قرار دارد.  سطح فشار بالا فشار مثبت راه هوایی دمی ( IPAP ) و سطح فشار پایین، فشار مثبت راه هوایی بازدمی ( EPAP ) نام دارد. از این دستگاه معمولا بیماران مبتلا به بیماری های نارسایی تنفسی استفاده می کنند. با متصل کردن این دستگاه و قرار دادن ماسک روی دهان بیمار، هوا یا اکسیژن با فشارهای از پیش تنظیم شده وارد مجاری تنفسی شده و باعث منبسط شدن شش های فرد می شود. به این روش تهویه هوایی با فشار مثبت راه هوایی گفته می شود. در بسیاری از موارد استفاده از این دستگاه می توانند در درمان بیماری انسداد ریوی مزمن، آسم، بیماری پنومونی، آپنه انسدادی خواب، ادم ریوی ناشی از نارسایی قلبی، ضعف تنفس بعد از انجام عمل جراحی بسیار موثر و مفید باشد.

کلیه دستگاه های معرفی شده در این مقاله جزء بهترین روش های درمان و پیشگیری از بروز حوادث ناگوار برای جان و سلامت افراد مبتلا به بیماری های ریوی محسوب می شود. برای سفارش دستگاه های بالا و دریافت مشاوره رایگان می توانید از طریق سایت کاویان مدیکال اقدام نمایید. این دستگاه ها با ظرفیت های مختلف، قیمت های مقرون به صرفه و ضمانت اصالت کالا توسط کاویان مدیکال عرضه می گردد.