معنای ریاست جمهوری «بایدن» برای فلسطین

نسیم‌آنلاین؛ محمد رستم‌پور: رژیم نتانیاهو تصمیم دارد بخش‌هایی از خاک فلسطین را به قلمروی خود ضمیمه کند و یک بار دیگر قوانین بین‌المللی را نقض کند و ایالات متحده آمریکا نه تنها با این اقدام مخالفتی ندارد، بلکه به آن ترغیب نیز می‌کند. البته ایالات متحده با اقداماتی که در همین چند سال اخیر مرتکب شده مثل خروج از توافق هسته‌ای با ایران، تحریم ایران و ونزوئلا، پشتیبانی مالی از تروریست‌های معارض سوری و حمایت از نسل‌کشی سعودی‌ها در یمن و انتقال سفارتخانه‌اش از تل‌آویو به اورشلیم نشان داده که دیگر قوانین بین‌المللی برایش مهم نیست. و این تنها قوانین بین‌الملل نیست که آمریکا بدان بی‌اعتنایی می‌کند. قوانین داخلی آمریکا ملزم می‌کند هر کشوری که از آمریکا کمک دریافت می‌کند، باید به حقوق بشر پایبند باشد. اسرائیل به هیچ عنوان به حقوق بشر احترام نمی‌گذارد اما سالانه چهار میلیارد دلار از آمریکا کمک دریافت می‌کند.

تحلیلگران معتقدند شانس ترامپ برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری روز به روز کاهش می‌یابد. مدیریت ترامپ در بحران کرونا تاکنون 115 هزار آمریکایی را به کام مرگ کشانده و در برابر خرد شدن اقتصاد امریکا بر اثر کرونا تنها تماشا می‌کند. اینک برای همه اثبات شده که اظهارات سرخوشانه او در ابتدای شیوع بیماری که می‌گفت کرونا به طرز معجزه‌آسایی در بهار از بین خواهد رفت، اشتباه بوده است.

علاوه بر این، با ناآرامی‌های مدنی فعلی در آمریکا که در دهه‌های اخیر بی‌سابقه بوده و نتیجه نژادپرستی عمیقاً نهادینه شده در ساختار پلیس و نهاد قضایی آمریکاست، اوضاع را برای او بدتر کرده است. ترامپ به جز نقل‌قول یک جمله نژادپرستانه از دهه 60 آمریکا (وقتی شورش آغاز می‌شود، تیراندازی شروع می‌شود) و اراذل و اوباش نامیدن معترضان و استفاده از گاز اشک‌آور برای متفرق کردن افرادی که به صورت صلح‌آمیز روبروی کلیسای تاریخی سنت جان تجمع کرده بودند تا او بیاید و کتاب مقدس را بالا ببرد، کاری برای آنکه خشم و درد مردمی که در سراسر آمریکا تحمل می‌کنند، کاری نکرده است.

بنابراین با این وضعی که ترامپ دارد، جو بایدن رئیس جمهور است. البته این موضوع همچنان برای من مبهم است که در رقابت بایدن و سندرز چگونه بایدن پیروز شد. در هر حال او اکنون نامزد دموکرات‌هاست و پرسش اساسی این است که ریاست جمهوری بایدن برای فلسطین چه معنایی خواهد داشت؟ متأسفانه هیچ معنای مثبتی نخواهد داشت. بایدن تصریح کرده اگرچه با انتقال سفارتخانه آمریکا از تل‌آویو به اورشلیم موافق است، برای تغییر آن کاری نخواهد کرد. و همچنین اگرچه او با الحاق کرانه باختری به خاک اسرائیل مخالف است، از اهرم کمک مالی برای اجبار اسرائیل به رعایت حقوق بشر استفاده نخواهد کرد. این رویکرد بی‌سابقه نیست.

در سال 1988، جورج شولتز، وزیر خارجه وقت آمریکا طرحی برای حل اختلاف فلسطین و اسرائیل ارائه داد. این طرح شامل برگزاری یک نشست بین‌المللی همراه با خودمختاری شش ماهه فلسطین و برنامه‌ریزی برای انجام مذاکرات در پایان آن سال برای حل و فصل قطعی اختلافات بود. طرح او به صورت جدی و بلافاصله توسط نخست وزیر آن روز اسرائیل یعنی ایزاک شادمیر رد شد.

آمریکا در مقابل، یک تفاهمنامه جدید با تأکید بر توافق‌های اقتصادی و امنیتی با اسرائیل و تسریع در تحویل 75 فروند هواپیمای اف 16 به اسرائیل ارائه داد تا او را به پذیرش برنامه شولتز سوق دهد. اما ناکام ماند. «در عوض، همچنان که یک روزنامه‌نگار اسرائیلی نوشت، پیام مخابره شد: ممکن است کسی به آمریکا بگوید نه و همچنان یک جایزه دریافت کند».

بنابراین نقض قوانین بین‌المللی در مورد فلسطین در دوران ریاست جمهوری بایدن هم بی‌معنی خواهد بود، مثل دوران ترامپ، دوران اوباما، دوران بوش و غیره. ممکن است این موضوع اندکی گیج‌کننده باشد، به ویژه که سخنگویان رسمی دولت آمریکا مرتباً اعلام کرده‌اند که ایالات متحده، نمونه‌ای از آزادی و دموکراسی است که به حقوق بشر و استقلال نظر افراد در سرتاسر جهان احترام می‌گذارد. آیا کسانی که این افسانه آمریکا را سروده‌اند و تکرار می‌کنند، با همه شواهد و مستنداتی که آن را زیر سؤال می‌برد؛ همچنان به آن اعتقاد دارند؟

مرور برخی شواهد تاریخی می‌تواند به ما در این زمینه کمک کند. در سال 1918، وودرو ویلسون، رئیس جمهور آمریکا گفت بخش ترکی امپراتوری عثمانی باید اطمینان داشته باشد یک حاکمیت امن را تجربه خواهد کرد، اما سایر ملیت‌هایی که اکنون تحت حاکمیت ترک‌ها هستند نیز باید یک زندگی سراسر امنیت و فرصتی بی‌پایان از زندگی و توسعه حداکثری داشته باشند. کلماتی زیبا اما بدون معنا و مفهوم. یا در سال 1970، در شیلی که سالوادور آلنده به عنوان رئیس جمهور این کشور انتخاب شد و ناظران بین‌المللی نیز تأیید کردند انتخاب او سالم و دموکراتیک بوده است. اما آلنده سوسیالیست بود و با شورش‌هایی به تحریک دولت آمریکا روبرو شد و پس از سه سال، سرنگون شد. جانشین دیکتاتور او، ژنرال پینوشه به اتکای حمایت آمریکا، 16 سال حکومت کرد و در این مدت احزاب سیاسی ممنوع شدند و هزاران نفر از مردم شیلی کشته یا مفقود شدند. در سال 2011، «یوونه دیویتو»، روزنامه‌نگار ایتالیایی پیش از مداخله آمریکا در لیبی نوشت: «لیبی، سوئیس آفریقا خواهد شد. سرزمینی ثروتمند با مدارس و بیمارستان‌هایی رایگان که در آن، وضع زنان از وضع زنان در همه کشورهای عربی بهتر خواهد بود». پس از مداخله آمریکا و سرنگونی قذافی به دلیل حمایت او از فلسطین، اینک به لطف حمله آمریکا، لیبی یک دولت ورشکسته است که مردم آن در ترس و فقر روزگار می‌گذرانند.

تبعیض آشکار بایدن علیه فلسطینیان با روحیه نژادپرستی او سازگار است. او در ابتدای کارش در کنگره با پایان جداسازی نژادی مخالفت کرد و از نویسندگان مصوبه کنترل جرایم خشونت‌بار در سال 1994 بود که تعداد نیروهای پلیس و زندان‌ها را افزایش داد و سبب شد افراد بیشتری زندانی شوند و چه بسا بدتر از همه این اتفاقات، انگیزه‌های مالی برای طولانی کردن بازداشت‌ها فراهم آورد.

و اینک او اعلام کرده به روابط معمول آمریکا با اسرائیل که همین را می‌خواهد و فلسطین که باعث خواهد شد سرکوب وحشیانه فلسطینی‌ها استمرار داشته باشد، ادامه خواهد داد. باید بپرسیم آیا پولی که لابی‌های طرفدار اسرائیل به کمپین انتخاباتی او اهدا کرده‌اند، روی دیدگاه‌های او تأثیر گذاشته؟

این ایالات متحده آمریکاست، نه «سرزمین آزادی و خانه شجاعت»؛ بلکه سرزمین نژادپرستی، سرکوب و وحشی‌گری در داخل و خارج از مرزها. این دولتی است که یک شخص دیوانه آن را اداره می‌کند. همان دولتی که از پایان جنگ جهانی دوم تاکنون بیش از 20 میلیون نفر ار کشته و همچنان به این کشتار ادامه می‌دهد.

انتخابات ریاست جمهروی 2020، صرف نظر از اینکه چه کسی در آن پیروز می‌شود، این وضع شرم‌آور و خونین خشونت در داخل و خارج از آمریکا را تغییر نخواهد داد. رنج بشر در سراسر جهان و به طور قطع در فلسطین افزایش خواهد یافت.