اهمیت دادن به زبان فارسی چه تاثیری بر مصرف کالای ایرانی دارد؟

گروه اقتصادی « نسیم آنلاین » : فرهنگ و اقتصاد دو مقوله جدایی ناپذیرند؛ یعنی نمی‌توان در اقتصاد از تولید ملی حرف زد اما نسبت به اقتضائات فرهنگی و تاریخی آن بی تفاوت بود. در راستای همین موضوع، علی رغم تاکیدات فراوان رهبر انقلاب بر اقتصاد مقاومتی و نامگذاری چندین سال با موضوع اقتصاد و اهمیت به تولید و کار ایرانی، اما اگر روند فرهنگی و نهادینه ‌سازی باورها در این زمینه تغییر نکند، تفاوت و تغییر چندان محسوسی اتفاق نخواهد افتاد.

یک باور فرهنگی که در کشور ما بیش از پیش در حال رشد است اعتقاد تاریخی به زبان فارسی است و رشد کنونی این باور را می توان به معمار ایران نوین یعنی امام خامنه ای نسبت داد که با سردمداری این حرکت فرهنگی اعتقاد دارند که دنیا اگر تا 40 سال آینده بخواهد علم جدیدی یاد بگیرد، باید زبان فارسی یاد بگیرد. البته ممکن است که در 40 سال آینده، ما به چنین هدفی نرسیم اما نشان دادن افق همیشه انسان را برای رسیدن به هدف امیدوار نگه می دارد.

اما متاسفانه رویکرد دیگری در کشور ما وجود دارد که علی ظاهر اعتقادی به پیشرفت درونزا ندارند و با تصور اینکه باید در جامعه جهانی هضم شد، به دنبال پسرفت در باورهای فرهنگی و تاریخی کشورمان می باشد. اینکه پسرفت می گوییم به این دلیل که همین باورهای از موضع ضعف در مورد زبان فارسی در عرصه اقتصادی هم منجر به اعتماد مصرف کنندگان به کالای خارجی می شود و این سنت غلط را در جامعه نهادینه می کند که هر کالای خارجی از کالای ایرانی بهتر است و همین مسله موجب شکستن ستون فقرات اقتصاد کشور یعنی تولید ملی خواهد شد. البته بنظر نمی رسد که قدرت اصطکاک این گروه بتواند در برابر رشد شتابان علاقه مندان با زبان فارسی عرض اندامی بکند.

دکتر درخشان، استاد برجسته اقتصاد در این رابطه می گوید:"این‌که شما پشت چراغ قرمز منتظر ایستاده‌اید تا چراغ سبز شود، می‌بینید که ثانیه‌شمار به انگلیسی است، یعنی برای ما معتبر و محترم است که عدد را به انگلیسی بنویسند! شهروندی که با این رفتار برخورد می‌کند، خیلی دور از انتظار نیست که وقتی بخواهد مثلاً یک کفشی را تولید کند، نشانه‌ی آن را (مارک) به زبان انگلیسی بنویسد. این تأثیر در خریدار هم بازتولید می‌شود. خریدار هم به دنبال کفشی می‌گردد که نام انگلیسی بر آن نوشته شده باشد؛ گمان می‌کند که این کالا مرغوب‌تر است و اعتبار بیشتری برای او خواهد آورد."

البته گاهی ممکن است منتقدین ارتباط فرهنگ با عادات مصرفی را به سخره بگیرند؛ اما لازم است بدانند که توجه به زبان ملی در تقویت اقتصاد داخلی مختص ایران نیست؛ بعنوان مثال لستر تارو در کتاب رویارویی بزرگ می نویسد: "مشارکت کامل شرکت های خارجی با شرکت های ژاپنی مستلزم دانستن زبان ژاپنی توسط شرکت خارجی است".

این در حالی است که نه‌تنها در ایران در قرارداد با خارجی ها "هیچ" اهمیتی به زبان فارسی داده نمی شود. بلکه گاهی شهرها و بازار کشورمان را می توان با آموزشگاه های زبان انگلیسی اشتباه گرفت و دقیقاً همین مسله موجب اعتماد مصرف کنندگان به کالای خارجی و در نتیجه بی اعتمادی به کالای تولید ایران خواهد شد.

*سید سجاد پادام- کارشناس ارشد علوم اقتصادی