در دولتِ روحانی به تعداد فقرا افزوده شد

حجت‌اله عبدالملکی اقتصاددان و عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق(ع) در گفتگو با « نسیم آنلاین » در خصوص افزایش ضریب جینی در دو سال و نیم گذشته اظهار کرد: بیشتر شدن ضریب جینی در دولت یازدهم به این دلیل است که توزیع درآمد در مدت مذکور بدتر شده است. همچنین قله ثروت در این دو سال افزایش پیدا کرده است، بنابراین شاهد این هستیم که وضعیت اقتصادی عموم مردم هم به قدر کفایت رشد نمی کند. وی ادامه داد: متاسفانه روند بهبودی ضریب جینی پس از هفت سال در دولت یازدهم متوقف شد و این نشان دهنده بازگشت به عقب است.

وی خاطرنشان کرد: وقتی پولدارها به طور مستمر پولدارتر می شوند و فقرا و عموم جامعه مرتب درجا می زنند، ضریب جینی افزایش پیدا می کند. این مسئله می تواند ناشی از سیاستهای اشتباه اقتصادی و بی برنامگی اقتصادی دولت باشد. همچنین به نظر می رسد جهت گیری سیاستهای اقتصادی دولت به سمت تامین رفاه ثروتمندان است و به نحوی نیست که تولید و وضعیت توده مردم رشد کنند.

این اقتصاددان تصریح کرد: وقتی نقدینگی امسال رشد شدیدی پیدا کرد و هزار هزار میلیارد تومان را هم رد کرد و در کنار این مسئله رکود هم عمیق تر شد، افزایش ضریب جینی امری اجتناب ناپذیر بود و متاسفانه شکاف طبقاتی را افزایش داد.

عبدالملکی عنوان کرد: وقتی دهک دهم جامعه 12.33 برابر بیش از دهک اول جامعه مصرف می کند یعنی وضعیت درآمد قشرهای پایین جامعه خیلی بدتر شده و دولت باید فکری به حال این مسئله کند. در این دولت در آمد سرمایه داران و افراد مرفه جامعه به شدت افزایش پیدا کند و توده مردم فقیرتر می شوند که این خیلی خطرناک است.

وی درباره دلایل افزایش میزان چک‌های برگشتی در دولت تدبیر و امید نیز به نسیم آنلاین گفت: وقتی 94 هزار میلیارد تومان چک در سال 94 برگشت خورده، یعنی تولید کنندگان ما در وضعیت بسیار بدی قرار دارند و رکود از آن چیزی که فکرش را هم می کنیم بدتر است. معمولا چکهای مدت داری که پاس نمی شود متعلق به تولید کنندگان است.

عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق بیان کرد: تولید کنندگان برای خرید مواد اولیه از چک مدت دار استفاده می کنند به این امید که تولیدی انجام دهند و بتوانند چک خودشان را پاس کنند ولی نمی توانند این کار را انجام دهند و چکشان برگشت می خورند. همچنین برخی از این چکها متعلق به بازرگانانی است که جنسشان فروش نمی روند.

عبدالملکی گفت: این وضعیت برای تولید کنندگان بدتر است زیرا بازرگانان در این شرایط اجناس خود را مرجوع می کنند ولی تولید کنندگان کاری نمی توانند بکنند زیرا جنس مورد نظرشان را تولید کرده اند ولی نتوانستند آن را بفروشند.