در حاشیه اقدام کاربران یک شبکه اجتماعی علیه ترامپ
«جنبشهای اعتراضی آنلاین» و هواداران موسیقی کرهای
صدها و شاید هزاران کاربر شبکه اجتماعی تیکتاک و طرفداران موسیقی کرهای در آمریکا برای حضور در تجمع انتخاباتی ترامپ نامنویسی کردند اما در مراسم حاضر نشدند تا سالن خالی بماند و به نوعی قدرتنمایی کنند. آیا قدرت آنان، معرف نوعی از اعتراض است؟
نسیمآنلاین: برنامه کاربران نوجوان شبکه اجتماعی تیک تاک و هواداران موسیقی کرهای ( K-pop stans ) برای اخلال در برنامه انتخاباتی ترامپ در تولسا در اوکلاهما از ایده یک زن 51 ساله آغاز شد. دو هفته پیش، زنی به نام «جو لاوپ» یک ویدئوی کوتاه برای هزار فالوئر خود در تیک تاک بارگذاری کرد و پیشنهاد داد مردم برای حضور در تجمع انتخاباتی ترامپ ثبتنام کنند اما به نشانه اعتراض حاضر نشوند تا سالن برنامه خالی بماند.
ایده این گونه اعتراض چندان جدید نیست و ائتلافی از معترضان آنلاین با نام «مقاومت» با محوریت نسلهای قدیمیتر آمریکاییها که از توئیتر برای مقابله با ترامپ استفاده میکنند، بارها و بارها این شکل اعتراض را تجربه کردهاند اما چندان موفق نبودهاند. اما پیشنهاد آن زن، با استقبال کاربران تیکتاک روبرو شد و بعد هم در میان طرفداران موسیقی کرهای ( K-pop stans ) دست به دست چرخید. بیش از 300 هزار نفر ویدئوی این زن را دیدند و بر اساس برخی کامنتها بعضی از کاربران چندین بار برای حضور در تجمع انتخاباتی ترامپ ثبتنام کردند. در واقع، این اقدام مهارت یا تکنیک پیچیدهای لازم نداشت و همان روشهایی که گروههای حامی موسیقی کرهای برای تبلیغ خوانندهها یا موسیقیهای مورد علاقهشان به کار میگیرند، کافی بود.
پوشش رسانهای این اقدام و اعتراف تلویحی به موفقیت این عملیات نشان میدهد نوجوانان از نظر سیاسی، رادیکال شدهاند و ائتلافی جدی از مسخرهکنندگان رئیس جمهور به وجود آوردهاند که میتوانند او را دست بیندازند. به ویژه وقتی که بدانیم میزان جمعیت برای ترامپ و لافزنیهایش بسیار اثرگذار و مهم بوده است. و جدیتر از این موضوع این است که بدانیم تنها 6200 نفر در تجمع انتخاباتی ترامپ شرکت کردند، در حالی که بیش از یک میلیون نفر برای حضور در این تجمع ثبتنام کرده بودند. اگرچه اثر واقعی این حرکت روشن نیست، همین که در رسانهها، هواداران موسیقی کرهای به مهندسی یا عملیات روانی مشهور شدند، کافی بود تا آنها به صورت آنلاین یک جشن حسابی به پا کنند.
این اتفاقات سبب شده برخی ادعا کنند هیچکس یا هیچ گروهی در اینترنت بهتر از طرفداران موسیقی کرهای ( K-pop stans ) نمیتوانند آمریکا را از دست ترامپ نجات دهند. البته داستان هفتهها پیش از این آغاز شد. وقتی هواداران این نوع موسیقی بر هشتگهای نژادپرستان در شبکههای اجتماعی را در حمایت از جنبش اعتراضی سیاهپوستان و برای مقابله با نژادپرستی، سوار شدند و محتوایی کاملاً مخالف با آنچه نژادپرستان آمریکایی میخواستند، ترند کردند.
اما ماجرا به همین سادگی نیست. هواداران موسیقی کرهای و نوجوانان عضو شبکه تیکتاک به سرعت در حال تبدیل به ارتشی از سربازان ناشناس اینترنتی هستند که عاشق ستایش قهرمانان و چهرههای محبوب خود هستند اما واقعاً نمیدانند چرا. مهم این است که بدانیم این گروهها به هیچ عنوان یکپارچه نیستند و مثل هم فکر نمیکنند. بله، این درست است که جوانان از جمله هواداران موسیقی کرهای و نوجوانان عضو تیکتاک از اینترنت استفاده میکنند تا دیده بشوند و درگیر فعالیت معناداری میشوند تا احترام و توجه جلب کنند. اما این را هم باید دانست که هر هوادار موسیقی کرهای لزوماً ضدترامپ نیست و حتی ممکن است کسانی که امروز علیه ترامپ تظاهرات آنلاین به پا کردند، فردا در تظاهرات شرکت نکنند و ممکن است این استراتژیهای غیرمضر توسط گروهها یا انجمنهایی به کار گرفته شود تا به مردم عادی ضربه بزند و مثلاً اقلیتها را مورد هدف قرار بدهد.
کسانی که این موسیقیها را دنبال نمیکنند یا این گروهها را نمیشناسند، فکر میکنند این نوع از هواداریها تنها به حمایت از یک ژانر یا سبک موسیقیایی است. در حالی که ضروری است بدانیم پایگاه هواداری انواع این گروههای موسیقی، بسیار متنوع و متفاوت است.
هواداران موسیقی کرهای ( K-pop stans ) با تکنیکهایی مانند سوار شدن بر هشتگها، انتشار حجیم کامنتها، پخش فیلم به صورت گسترده در یوتیوب، یا جمعآوری و کمک مالی هنگفت به یک موضوع یا فرد در مدت زمانی اندک، قدرت اثرگذاری خود در رسانههای اجتماعی را نشان میدهند. این شکل از هواداری قابلیت این را دارد که به عنوان یک سلاح علیه هر کسی یا هر گروهی، هر نژاد یا آئینی، به کار گرفته شود. اشتباه است اگر تصور کنیم این نوع دستکاری آنلاین که به تکنیکهای هک بسیار شباهت دارد، وجه سیاسی پیدا کرده است. هواداران موسیقی کرهای نیازی نمیبینند خود را در موقعیتهایی که دیگران آنان را تمسخر میکنند، اثبات کنند. طرفداران ترامپ و راست افراطی با دقت تحولات خرد این گروهها را زیر نظر دارند و میدانند ممکن است همین رفتارها روزی وجه لیبرال پیدا کند.